Bayko Mhanje

Bayko Mhanje

बायको म्हणजे ...
बायको म्हणजे ...
बायको असते
कधी मंद दिव्याची वात,
तर कधी पेटलेली मशाल असते ||

ती जेंव्हा घरात असते,
माझं तिच्याशी अजिबात पटत नाही,
ती जेंव्हा घरात नसते,
मला जरासुद्धा करमत नाही ||

पाणी,
धोबी,
दुधवाला,
पेपरवाला,
नाठाळ शेजा-याला
तीच व्यवस्थित हाताळू शकते. ||

घरात कुणाची, कुठली वस्तू कुठे आहे?
बँकबुक, लौकरच्या चाव्या, हातरुमाल कुठे आहे?
कुणाचा वाढदिवस, लग्नाचा वाढदिवस कधी आहे?
सारी नोंद तिच्या मेंदुत पक्की असते ||

आला गेला पै पाहुणा,
सर्वांचच ती मनापासुन स्वागत करीत असते
कोण आचरट,
कोण हावरट,
कोण बावळट,
कोण भला
प्रत्येकाची नवी ओळख तीच करुन देत असते ||

मुलाचा अभ्यास,
ग्रुहपाठ,
पालकसभा,
तीच अटेंड करत असते
विविध कर्जे,
कशा कशाचे हप्ते,
सणवार,
लग्नकार्य,
देणी-घेणी
अनेक आघाड्यांवर एकाचेवेळी तीच लढत असते ||

सासु-सासरे,
आई-वडील,
दीर, जाऊ, नणंदा आणि वहिनी
सर्वांबरोबर समभावाने ती वागत असते ||

सर्वांशी गोड बोलुन चांगुलपणा मी घेतो,
नको तिथे,
नको तेवढं खरं बोलुन वाईटपणा ती घेत असते ||

वाहन मी चालवत असतो, शेजारी ती बसलेली असते,
घ्या डावीकडे,
घ्या उजवीकडे,
सतत मला ती सांगत असते ||
म्हैस आली संभाळा,
त्या बाईकडे काय बघत बसलात,
टाका गिअर,
व्हा पुढे,
सतत सुचना देत असते ||

घराच्या दारावर नेम्प्लेट माझी असते,
पण घराच्या आत तिचीच अनिर्बंध सत्ता असते ||
तिच्याच इशा-यावर अवघे घरदार नाच असते,
फुटकं माझं नशिब,
चांगली स्थळे सोडुन तुमच्या घरी आले,
केवळ मी म्हणुन सोसलं सारं, आजवर इथं टिकुन राहिले,

तुमची काय,
माझी काय,
प्रत्येकाची बायको हेच म्हणत असते ..!!!

खरं सांगतो मित्रा,
बायको म्हणजे ,
वळलं तर सुत
नाहीतर मानगुटीवर बसलेलं भुत असते..

साहेब काय,
कारकुन काय,
सगळ्यांची गत तीच असते ||
कुठल्याशा औफिसातल्या कुठल्याशा कोप-यात खर्डेघाशी मी करत असतो
पण आपला नवरा मोठा साहेब आहे असं जगाला सांगुन
ती माझी अब्रू झाकीत असते..||

दोन्ही हातांनी मी माझेच पैसे उधळत असतो
ती मात्र काटेकोरपणे हिशेब सगळा ठेवीत असते ||
महिना अखेरी पेट्रोलसाठी मी जेंव्हा रददी विकायला काढतो,
तेंव्हा शंभराची नोट हळुच ती माझ्या हातावर ठेवीत असते..||

वरवर राग असला तरी मनात तिच्या,
रातराणीसारखी दडलेली एक प्रित असते
मी जेंव्हा कविता रचत असतो, तेंव्हा ती कविता जगत असते..||
कधी श्रावणसरींसारखी ती प्रसन्नपणे बरसत असते
तर कधी ग्रीष्मातल्या उन्हासारखी प्रछन्नपणे तळपत असते ||

तिचं बरसणं काय,
तिचं तळपणं काय..
सर्वांच्या सुखासाठी ती हे सारं करीत असते ||
घरातील प्रत्यक व्यक्ती मजेत आणि आनंदात जगत असते
कारण अवघ्या घरादारासाठी ती कणाकणाने झिजत असते ||

बायको म्हणजे ...
बायको म्हणजे ...
बायको असते
कधी समईत तेवणारी मंद दिव्याची वात,
तर कधी पेटलेली मशाल असते ||

AAjkalcha Jeeevan

AAjkalcha Jeeevan


जाग येता पहिल्या प्रहरी
हळुवार डोळे उघडावे...१

मग पाहून मोबाइलकडे
व्हॉट्सअपला स्मरावे...२

अंथरुणातून उठताक्षणी
फेसबुकला पहावे...३

समोर फक्त पोस्ट्स
आणी पोस्ट्सलाच भजावे...४

सर्व आन्हिके झाल्यावर
पुन्हा मोबाईलचरणी बसावे...५

चार्जिंग करून त्याचे
त्यालाच सर्व अर्पावे...६

घरांतून निघता बाहेर
जवळ त्यालाच ठेवावे...७

त्याची खात्री करून घेतल्यावर
मगच घर सोडावे...८

क्षणभर दाराबाहेर थांबून
नोटिफिकेशन चेक करावे...९

ऑनलाइनची खात्री करून
मगच मार्गस्थ व्हावे...१०

24x7 मोबाईल, नेहमी
जवळ बाळगून चालावे...११

येणाऱ्या जाणाऱ्यांकडे
विशेष न पहावे...12

सगळ्या ग्रुप्स मध्ये
आपण ऍक्टिव राहावे...१३

सतत काही ना काही
कॉपी-पेस्ट-फॉरवर्ड करावे...१४

जीवन हे 'मोबाईल' आहे
नेहमी लक्षात असावे...१५

प्रत्येक पोस्ट हेच जीवन
हेच मनी ठसवावे...१६

एडमिन चे शिकवणे हे
सतत ध्यानी धरावे...१७

फेसबुक-व्हॉट्सऍप वर राहून नेहमी
जीवन आपुले जगावे...
जीवन आपुले जगावे...

Doston ke Liye Dua

Doston ke Liye Dua


मैंने भगवान से कहा ,"मेरे सभी दोस्तों को खुश रखना."
___________________________________________________
भगवन बोले ,"ठीक है पर सिर्फ 4 दिन के लिय. वो चार दिन
तू बता,"
मैंने कहा ठीक है ,
" summer day "
" winter day "
" rainy day
" spring day "

___________________________________________________
भगवान् confused हो गए बोले,"नहीं सिर्फ 3 दिन "
मैंने कहा," ठीक है ,
" yesterday "
" today "
" tomorrow "
___________________________________________________
भगवन फिर Confused बोले, "सिर्फ दो दिन .
"मैंने कहा ,"ठीक है
CURRENT DAY और
 NEXT DAY,"
___________________________________________________
भगवान् फिर Confused बोले." सिर्फ 1 दिन ,
"मैंने कहा ,
"everyday"

___________________________________________________
भगवान हसने लगे और बोले अच्छा बाबा मेरा पीछा छोड़ो
"तुम्हारे दोस्त सदा खुश रहेगे"
(खुदा की मोहब्बत को फना
कौन करेगा?
सभी बंदे नेक तो गुनाह
कौन करेगा?

"ए खुदा मेरे इन दोस्तो को
सलामत रखना...वरना मेरी
सलामती की दुआ कौन करेगा ?

और रखना मेरे दुश्मनो को
भी मेहफूस ...
वरना मेरी तेरे पास आने की
दुआ कौन करेगा ?"

खुदा ने मुझसे कहा
"इतने दोस्त ना बना तू ,
धोखा खा जायेगा"

मैने कहा "ए खुदा , तू ये
मेसेज पढनेवालो से मिल तो सही ,
तू भी धोखे से दोस्त बन
जायेगा ."

Baba

Baba

शाळेपासून बापाच्या,
धाकात तो राहत असतो.
कमी मार्क पडलेलं,
प्रगतीपुस्तक लपवत असतो.

आईच्या पाठी लपून तो,
बापाशी बोलत असतो.
डोळा चुकवून बापाचा,
हुंदडायला जात असतो...

शाळा संपते, पाटी फुटते,
नवं जग समोर येतं.
कॉलेज नावाच्या भुलभुलैयात,
मन हरखून जात असतं.

हाती असलेले मार्क घेऊन,
पायरया झिजवत फिरतअसतं.
बाप पाहतो स्वप्नं नवी,
हे मुखडा शोधत असतं...

सुरू होतं कॉलेज नवं,
दिवस भुर्रकन उडून जातात.
एटीकेटीच्या चक्रातून,
वर्षं पुढे सरत जातात.

ग्रुप जमतो, दोस्ती होते,
मारामाऱ्या दणाणतात.
माझा बाप ठाऊक नाही,
अशा धमक्या गाजतअसतात.

परीक्षा संपते, अभ्यास सरतो,
डिग्री पडते हाती याच्या.
नोकरी मिळवत, आणि टिकवत,
कमावू लागतो चार दिडक्या.

आरामात पसरणारे बाजीराव,
घोड्यावरती स्वार होतात,
आणि नोकरीच्या बाजारात,
नेमानं मोहिमा काढू लागतात...

नोकरी जमते, छोकरी सापडते,
बार मग उडतो जोरात.
एकट्याचे दोघे होतात,
सुखी संसार करू लागतात.

दोघांच्या अंगणात मग,
बछडं तिसरं खेळू लागतं.
नव्या कोऱ्या बापाला,
जुन्याचं मन कळू लागतं...

नवा कोरा बाप मग,
पोरा सवे खेळू लागतो,
जुना बाप आता नव्याने,
आजोबाच्या कायेत शिरतो.

पोराशी खेळता खेळता,
दोघेही जातात भूतकाळात.
एकाला दिसतो दुसरा लहान,
दुसरा पाहतो गोष्ट महान...

रंगलेल्या गोष्टीत या,
मग शिरतो फ्लॅश बॅक.
बापाच्या भूमिकेतून,
पोर पाहतो भूतकाळ.

लेकरासाठी मग त्याला,
कळवळणारा बाप दिसतो,
त्याची लाल रेघ जो,
उरात घेऊन फिरत असतो...

कडकपणाच्या आवरणाखाली,
झुळझुळणारं पाणी असतं,
भल्यासाठी लेकरांच्या,
झगडणारं हाड असतं.

दोन घास कमी खाईल;
पण पोरांना गोड देतो.
हट्टासाठी पोरांच्या,
ओव्हरटाईम करत असतो...

डोक्यावरती उन्ह झेलत,
सावली तो देत असतो.
दणाणत्या पावसापासून,
कुटुंब आपलं जपत असतो.

घर नीट चालण्यासाठी,
स्वतः बाहेर फिरत असतो.
आईच्या मऊशार तळव्यामागचा,
तोच राकट हात असतो...

बाप कधी रडत नाही,
बाप कधी खचत नाही,
बाप कधी उतत नाही,
बाप कधी मातत नाही.

पोरं सोडतात घरटं अन्,
शोधू लागतात क्षितिजं नवी.
बाप मात्र धरून बसतो,
घरट्याची प्रत्येक काडी...

पोरांच्या यशासोबत,
त्याचं मन हसत असतं,
अपयश पचवताना,
मात्र आतून रडत असतं.

काही झालं, कितीही झालं,
तरी कणा ताठ असतो.
खचलेल्या पोराला,
तोच तर उभारी देत असतो...

सारी कथा समजायला,
फार मोठं व्हावं लागतं.
बापाचं मन कठीण फार,
चटकन हाती लागत नसतं.

आकाशाहून भव्य अन्,
सागराची खोली असते.
बाप या शब्दाची,
महतीच मोठी न्यारी असते...

कळत नाही बापाचं मन,
स्वतः बाप झाल्याशिवाय.
बापमाणूस असतो तो,
कसा कळणार बापांशिवाय ? 

असतं न्यारंच रसायन,
त्याची फोड उकलत नाही.
म्हणून तर बापावर कविता,
कधी कोणी करत नाही...

करणार कशी कविता कोणी ?
तो त्यात मावत नाही.
चार ओळीत सांगण्यासारखा,
बाप काही लहान नाही.

सोनचाफ्याचं फूल ते,
सुगंध कुपीत ठरत नाही.
बाप नावाच्या देवाचा,
थांग कधी लागत नाही...

केला खरा आज सायास,
त्याला थोडं शोधण्याचा.
जमेल तेवढा सांगितला,
आधार आमच्या असण्याचा.

एक मात्र अगदी खरं,
त्याच्याशिवाय जमत नाही.
आईमार्फत बोललं तरी,
बोलल्याशिवाय राहवत नाही...

बाप नावाच्या पारिजातकाचं,
असंच काहीसं जिणं असतं.
ते समजून घेण्यासाठी,
बापच होणं भाग असतं..

Sukhanmage Dhawta Dhawta

Sukhanmage Dhawta Dhawta


सुखांमागे धावता धावता
विवेक पडतो गहाण
पाण्यात राहूनही माशाची मग
भागत नाही तहान

स्वप्नं सत्यात आणता आणता
दमछाक होते खूप
वाटी वाटीने ओतलं तरी
कमीच पडतं तूप

बायका आणि पोरांसाठी
चाले म्हणे हा खेळ
पैसा आणून ओतेन म्हणतो
पण मागू नका वेळ

करिअर होतं जीवन
मात्र जगायचं जमेना तंत्र
बापाची ओळख मुलं सांगती
पैसा छापणारं यंत्र

चुकून सुट्टी घेतलीच तरी
पाहुणा 'स्वतःच्या घरी'
दोन दिवस कौतुक होतं
नंतर डोकेदुखी सारी

मुलंच मग विचारू लागतात
बाबा अजून का हो घरी ?
त्यांचाही दोष नसतो
त्यांना याची सवयच नसते मुळी

सोनेरी वेली वाढत जातात
घरा भोवती चढलेल्या
आतून मात्र मातीच्या भिंती
कधीही न सारवलेल्या
  
आयुष्याच्या संध्याकाळी मग
एकदम जाणवू लागतं काही
धावण्याच्या हट्टापायी आपण
श्वासच मुळी घेतला नाही

सगळं काही पाहता पाहता
आरशात पाहणं राहून गेलं
सुखाची तहान भागवता भागवता
समाधान दूर वाहून गेलं

Know your potential

Know your potential

बहुत समय पहले की बात है , एक
राजा को उपहार में किसी ने बाज
के दो बच्चे भेंट किये ।

वे बड़ी ही अच्छी नस्ल के थे , और
राजा ने कभी इससे पहले इतने
शानदार बाज नहीं देखे थे।

राजा ने उनकी देखभाल के लिए एक
अनुभवी आदमी को नियुक्त कर
दिया।

जब कुछ महीने बीत गए
तो राजा ने बाजों को देखने का मन
बनाया , और उस जगह पहुँच गए
जहाँ उन्हें पाला जा रहा था।

राजा ने देखा कि दोनों बाज
काफी बड़े हो चुके थे और अब पहले से
भी शानदार लग रहे थे ।

राजा ने बाजों की देखभाल कर रहे
आदमी से कहा, ” मैं इनकी उड़ान
देखना चाहता हूँ , तुम इन्हे उड़ने का इशारा करो ।

“ आदमी ने
ऐसा ही किया।


इशारा मिलते ही दोनों बाज
उड़ान भरने लगे , पर जहाँ एक बाज
आसमान की ऊंचाइयों को छू
रहा था , वहीँ दूसरा , कुछ ऊपर जाकर वापस उसी डाल पर आकर बैठ
गया जिससे वो उड़ा था।

ये देख ,
राजा को कुछ अजीब लगा.
“क्या बात है जहाँ एक बाज
इतनी अच्छी उड़ान भर रहा है वहीँ ये
दूसरा बाज उड़ना ही नहीं चाह रहा ?”,
राजा ने सवाल किया।

” जी हुजूर ,
इस बाज के साथ शुरू से
यही समस्या है , वो इस डाल
को छोड़ता ही नहीं।”

राजा को दोनों ही बाज प्रिय थे , और वो दुसरे बाज
को भी उसी तरह
उड़ना देखना चाहते थे।

अगले दिन पूरे
राज्य में ऐलान
करा दिया गया कि जो व्यक्ति इस
बाज को ऊँचा उड़ाने में कामयाब होगा उसे ढेरों इनाम
दिया जाएगा।

फिर क्या था , एक
से एक विद्वान् आये और बाज
को उड़ाने का प्रयास करने लगे , पर
हफ़्तों बीत जाने के बाद भी बाज
का वही हाल था, वो थोडा सा उड़ता और वापस
डाल पर आकर बैठ जाता।

फिर एक
दिन कुछ अनोखा हुआ , राजा ने
देखा कि उसके दोनों बाज आसमान
में उड़ रहे हैं। उन्हें अपनी आँखों पर
यकीन नहीं हुआ और उन्होंने तुरंत उस व्यक्ति का पता लगाने
को कहा जिसने ये कारनामा कर
दिखाया था। वह व्यक्ति एक
किसान था।

अगले दिन वह दरबार में
हाजिर हुआ। उसे इनाम में स्वर्ण
मुद्राएं भेंट करने के बाद राजा ने कहा , ” मैं तुमसे बहुत प्रसन्न हूँ , बस तुम
इतना बताओ कि जो काम बड़े-बड़े
विद्वान् नहीं कर पाये वो तुमने कैसे
कर दिखाया।

“ “मालिक ! मैं तो एक
साधारण सा किसान हूँ , मैं ज्ञान
की ज्यादा बातें नहीं जानता , मैंने तो बस वो डाल काट दी जिसपर
बैठने का बाज आदि हो चुका था,
और जब वो डाल
ही नहीं रही तो वो भी अपने
साथी के साथ ऊपर उड़ने लगा। “

दोस्तों, हम सभी ऊँचा उड़ने के लिए ही बने हैं। लेकिन कई बार हम जो कर
रहे होते है उसके इतने आदि हो जाते हैं
कि अपनी ऊँची उड़ान भरने की , कुछ
बड़ा करने की काबिलियत को भूल
जाते हैं।

यदि आप भी सालों से
किसी ऐसे ही का हैं जो आपके सही potential के मुताबिक
नहीं है तो एक बार ज़रूर सोचिये
कि कहीं आपको भी उस डाल
को काटने की ज़रुरत
तो नहीं जिसपर आप बैठे हैं ?


"Luck is what happens when preparation meets opportunity.".

Padlelya Dongracha Uttar

Padlelya Dongracha Uttar


विचारले मी डोंगराला..
बाबा का असा कोपला..??
का लेकरांचा बळी घेतला..??
विश्वासाचा गळा घोटाळा..??

ऐकून माझा सवाल खडा..
कातर शब्दात मज म्हणाला..
अघटीत होते सारे मजला..
नाही मारलं मी कोणाला..!!


जर्जर केले ना तूच मला..
सुरुंग पेरून पोखरल मला..
तुटला आधार काठीचा..
ओरबाडून नेले वनराईला..!!

जर्जर माझ्या शरीराला..
नाही जमले सावरायला..
डोळ्यादेखत लेकर गेली..
जो तो लागला कोसायाला..!!


ऐकून त्याचे कष्टी बोल..
धडा आता शिकलो चांगला..
झाडे जगवा झाडे वाचवा..
तारुण्य लाभू दे डोंगराला..