Bakaverche Divas

Bakaverche Divas

अडगळीच्या खोलीमधलं

दप्तर आजही जेव्हा दिसतं |

मन पुन्हा तरूण होऊन

बाकांवरती जाऊन बसतं || 

प्रार्थनेचा शब्द अन शब्द

माझ्या कानामध्ये घुमतो |

गोल करून डबा खायला

मग आठवणींचा मेळा जमतो ||

या सगळ्यात लाल खुणांनी

गच्च भरलेली माझी वही |

अपूर्णचा शेरा आणि

बाई तुमची शिल्लक सही ||

रोजच्या अगदी त्याच चुका

आणि हातांवरले व्रण |

वहीत घट्ट मिटून घेतलेत

आयुष्यातले कोवळे क्षण ||

पण या सगळ्या शिदोरीवरंच

बाई आता रोज जगतो |

चुकलोच कधी तर तुमच्यासारखं

स्वतःलाच रागवून बघतो ||

इवल्याश्या या रोपट्याची

तुम्ही इतकी वाढ केली आहे |

हमखास हातचा चुकण्याची सुद्धा

सवय आता गेली आहे ||

चांगलं अक्षर आल्याशिवाय

माझा हात लिहू देत नाही |

एका ओळीत सातवा शब्द

आता ठरवून सुद्धा येत नाही ||

दोन बोटं संस्कारांचा

समास तेवढा सोडतो आहे |

फळ्यावरच्या सुविचारासारखी

रोज माणसं जोडतो आहे ||

योग्य तिथे रेघ मारून

प्रत्येक मर्यादा ठरवलेली |

हळव्या क्षणांची काही पानं

ठळक अक्षरात गिरवलेली ||

तारखेसह पूर्ण आहे वही |

फक्त एकदा पाहून जा |

दहा पैकी दहा मार्क

आणि सही तेवढी देऊन जा |