Monday 26 October 2015

आयुष्य

आयुष्य



आयुष्य म्हणजे खेळ नव्हे,
फुकट मिळालेला वेळ नव्हे,
आयुष्य एक कोडं आहे,
सोडवाल तितक थोडं आहे,
म्हणुन म्हणतेय आयुष्यात
येऊन माणसं मिळवावी…!!
एक-मेकांची सुख दु:खे
एक-मेकांना कळवावी


 बघायला गेलं तर
आयुष्यही खूप सोप असतं…
जगायला गेलं तर
दु:खातही सुख असतं…
चालायला गेलं तर
निखारेही फूले होतात…
तोंड देता आले तर
संकट ही शुल्लक असतं…
वाटायला गेलं तर
अश्रूंत ही समाधान असतं…
पचवायला गेलं तर
अपयश ही सोपं असतं…
हसायला गेल तर
रडणेही आपल असतं…
बघायला गेलं तर
आयुष्यही खूप सोपं असतं…




 आयुष्य म्हणजे पत्यांचा खेळ.
चांगली पानं मिळणं
आपल्या हातात नसतं.
पण
मिळालेल्या पानांवर
चांगला डाव खेळणं,
यावर आपलं यश
अवलंबून असतं...


अश्रु नसते डोळ्या
मधे तर डोळे इतके
सुंदर असले नसते..!
दुःख नसते ह्रदयात तर
धडकत्या ह्रदयाला काही
किंमत उरली नसती..!
जर पुर्ण झाल्या असत्या
मनातील सर्व इच्छा तर
भगवंताची काहीच गरज
उरली नसती..!!


 आयुष्य पण हे
एक रांगोळीच आहे.
ती किती ठिपक्यांची
काढायची हे नियतीच्या
हातात असले तरी
तिच्यात कोणते व कसे
रंग भरायचे हे आपल्या
हातात असते.


आयुष्य खुप कमी आहे,
ते आनंदाने जगा..!
प्रेम् मधुर आहे,
त्याची चव चाखा..!
क्रोध घातक आहे,
त्याला गाडुन टाका..!
संकटे ही क्षण-भंगुर आहेत,
त्यांचा सामना करा..!
आठवणी या चिरंतन आहेत,
त्यांना ह्रदयात साठवून ठेवा..


 कधी असेही जगून बघा
कधीतरी एखाद्यावर विनोद करण्याआधी
समोरच्याचा विचार करुन तर बघा!
तर कधी कोणाच्या हास्यासाठी,समाधानासाठी
न आवडलेल्या विनोदावरही हसुन तर बघा!
कधी असेही जगून बघा….. 




 पंख नाहीत मला पण
उडण्याची स्वप्नं मात्र जरूर बघतो..
कमी असलं आयुष्य
तरी भरभरून जगतो..
जोडली नाहीत जास्त नाती
पण आहेत ती मनापासून जपतो...
आपल्या माणसांवर मात्र
मी स्वत:पेक्षा जास्त प्रेमकरतो.. 


आयुष्य थोडसच असावं पण..
आपल्या माणसाला ओढ
लावणारं असावं, 
आयुष्य थोडंच जगावं पण..
जन्मो-जन्मीचं प्रेम मिळावं, 
प्रेम असं द्यावं की..घेणा-याची
ओंजळ अपुरी पडावी, 
मैत्री अशी असावी की..
स्वार्थाचं ही भानं नसावं, 
आयुष्य असं
जगावं की..मृत्यूने ही म्हणावं,
"जग अजून, मी येईन नंतर...

स्वर्ग

स्वर्ग


पहायचा असेल भूवरी स्वर्ग,
त्वरीत गाठावा जिल्हा सिंधुदुर्ग
कोकणी मातीचा हिरवा रम्य निसर्ग,
हाच सिंधुदुर्गाचा अभिमान गर्व...

देवगडचा कुणकेश्वर प्रति काशी,
महाशिवरात्रीला भेट होई शंकराशी
म्हणतात याला कोकणची काशी,
स्वर्गातून आणलीय जशीच्या तशी...



कुडाळ तालुक्यात माणगांव धन्य,
तेथे जन्मले दत्तावतारी वासुदेवानंद,
ब्रम्हविद्या यक्षिणीची कृपा लय थोर,
भक्ती - शक्तीचा महिमा अपरंपार .....

मालवणचा किल्ला सिंधुदुर्ग,
अख्या सिंधुदुर्गाचा गर्व
शेकडो वर्षापूर्वी संपले राजेशाही पर्व,
तरी समुद्राच्या मध्ये आहे हा दुर्ग....

सावंतवाडीची लाकडी खेळणी,
यंत्रयुगातही आहे मुलांसाठी पर्वणी
खेळणी हवी आहेत लाकडी,
तर ताबडतोब गाठा सावंतवाडी...

फळांचा राजा देवगडचा "हापूस",
आज बनलाय सर्व फळांचा "बापूस"
हापूस आंबा एकदा पहा खाऊन,
चार पाच पेटी मागवाल मागाहून....



सिंधुदुर्गातील मालवणी भाषा,
हि ऐकताच सर्वत्र पिकतो हशा,
सिनेमातून गेला तमाशा,
मात्र नाटकात आली मालवणी भाषा...

सिंधुदुर्गातील पोखरबावचा गणपती,
पांडवांची होती येथे एक रात्र वस्ती
बारा मास वाहते येथे पाणी धबा धबा, 
फुलल्यात येथे  त-हेत-हेच्या बागा...

असेच एक शिरोडा ठिकाण,
आहे येथे मिठाची खाण,
सिंधुदुर्गाला मीठ पुरवते जाण,
रेडीचा गणपती येथील शान....

आच-याचा रामेश्वर, 
नवसाचा परमेश्वर, 
मानतात बडे बडे श्रीमंत, 
यालाच आपला भगवंत...
येवा कोकण आपलोच आसा...

Thursday 20 August 2015

उसकी शादी हो गयी

उसकी शादी हो गयी



उसका शरीर जर्जर है...
लगता है लुटा लुटा सा..!

बाल भी बिखरे बिखरे हैं...
लगता है पिटा पिटा सा...!

मस्तिष्क अस्त व्यस्त है...
है कहीं खोया सा...!!!

जाग रहा है पर लगता है...
जैसे वो सोया सा...!

लगता है तबियत उसकी..
अब आधी हो गयी है...!

जी हाँ आप सही समझे
उसकी शादी हो गयी है...!!



यार दोस्त जब भी बुलाते
सदा वो फंसता था..!

खर्चा भी करता था हरदम
फिर भी हंसता था...!

जब भी मिलता मुस्कुराता
और हर्षाता था...!

सुखा सुखा लगता है अब...
तब बादल सा बरसता थ!..!

लगता है के अंग्रेजी पतलून
अब खादी हो गयी है...!

जी हाँ आप सही समझे
उसकी शादी हो गयी है..!!


अरे खुल्ले दिल का मालिक था..
अब कंजूस हो गया है..!

दो की जगह एक ही खाता..
मक्खीचूस हो गया है..!

पार्टी करता मौज उड़ाता...
क्या रंग वो जमाता था...!

पूरा ऐटम बम था वो...
बेचारा फुस्स हो गया है...!

लगता है बीवी उसकी..
उसकी दादी हो गयी है..!

जी हाँ आप सही समझे...
उसकी शादी हो गयी है...!!




रोज मिला करते थे हम सारे 
दोस्त गली के नुक्कड़ पर..!

मौक़ा ताड़ते रहते थे; और...
नज़र पड़ोसी के कुक्कड़ पर...!

एक दिन देखा जब मैंने 
उसे कई कई थैलों संग..!

सोचता हूँ कैसा हो गया..जब
नज़र पड़ी उस सुक्कड़ पर...!

पहले साल में हैं जुड़वां...
डबल आबादी हो गयी है...!

जी हाँ आप सही समझे...
उसकी शादी हो गयी है...!!


कभी तो इसको कभी तो...
उसको ढूंढता रहता था...!

भंवरे जैसा उड़ता फिरता...
घूमता रहता था...!

बन गया है पालतू अब...
पत्नीव्रता पति वो...!

जो हर कली हर फूल को..
बाग़ में चूमता रहता था...!

लगता उसकी जिन्दगी अब...
इन सबकी आदी हो गई है...!

जी हाँ आप सही समझे...
उसकी शादी हो गयी है..!!


कहता था शादी का लड्डू...
एक ना एक दिन खा ही लूंगा...!

पछताना ही है तो क्या...
अरे:! बाद में ही पछता लूंगा..!

यार दोस्त तुम साथ हो मेरे..
कभी जो विपदा आन पड़ी..!

तो तुममें से मदद के लिए...
किसी को भी बुला लूंगा...!

लगता है लड्डू हजम न हुआ..
गैस और बादी हो गयी है...!

जी हाँ आप सही समझे...
उसकी शादी हो गयी हैं..!!

वाह रे जमाने तेरी हद हो गई

वाह रे जमाने तेरी हद हो गई



वाह रे जमाने तेरी हद हो गई, 
बीवी के आगे माँ रद्द हो गई !
बड़ी मेहनत से जिसने पाला,
आज वो मोहताज हो गई !
और कल की छोकरी, 
तेरी सरताज हो गई !
बीवी हमदर्द और माँ सरदर्द हो गई !
वाह रे जमाने तेरी हद हो गई.!!

पेट पर सुलाने वाली, 
पैरों में सो रही !
बीवी के लिए लिम्का,
माँ पानी को रो रही !
सुनता नहीं कोई, वो आवाज देते सो गई !
वाह रे जमाने तेरी हद हो गई.!!


माँ मॉजती बर्तन, 
वो सजती संवरती है !
अभी निपटी ना बुढ़िया तू , 
उस पर बरसती है !
अरे दुनिया को आई मौत, 
तेरी कहाँ गुम हो गई !
वाह रे जमाने तेरी हद हो गई .!!

अरे जिसकी कोख में पला, 
अब उसकी छाया बुरी लगती,
बैठ होण्डा पे महबूबा, 
कन्धे पर हाथ जो रखती,
वो यादें अतीत की, 
वो मोहब्बतें माँ की, सब रद्द हो गई !
वाह रे जमाने तेरी हद हो गई .!!

बेबस हुई माँ अब, 
दिए टुकड़ो पर पलती है,
अतीत को याद कर, 
तेरा प्यार पाने को मचलती है !
अरे मुसीबत जिसने उठाई, वो खुद मुसीबत
 हो गई !
वाह रे जमाने तेरी हद हो गई .!!
I love so much my mother...



मां तो जन्नत का फूल है,
प्यार करना उसका उसूल है ,
दुनिया की मोह्ब्बत फिजूल है ,
मां की हर दुआ कबूल है ,
मां को नाराज करना इंसान तेरी भूल है ,
मां के कदमो की मिट्टी जन्नत की धूल है ,
अगर अपनी मां से है प्यार तो 
अपने सभी दोस्तो को सेन्ड करे वरना ,
ये मेसेज आपके लिये फिजूल है

हाफ सेंच्यूरी

हाफ सेंच्यूरी 



मध्य बिंदु आला आयुष्याचा
हाफ सेंच्यूरी हा शतायुषीचा

ना इकडचे राहीलो ना तिकडचे
ना जवान ना वृद्धावस्थे कडचे

काही झालेत थोडे स्थूल, काही लठ्ठे
काही मात्र आहेत टुणटुणीत पठ्ठे


काहिंची पिल्लं गेली घरटे सोडून
काहीं अजून काढतात रात्र जागून

लागले कोणास चश्मे, कोणाला कवळ्या
कोणा कोणाला बीपी शुगरच्या गोळ्या

चेहऱ्यावर दिसू लागल्या महीन सुरकुत्या
त्या लपवण्यास करतो अतोनात खटपट्या

आता लवकरच गुडघे दुखू लागतील 
काहींच्या डोळ्यात कॅटरॅक्ट पण होतील

लागेल कार्डीयाक बायपास काहींना
नी जॅाइन्ट हिप जॅाइन्ट रिप्लेस बाकींना

काहींना अलझायमर्स...किंवा डिमॅनशीया
बऱ्याच जणांना इनसॅामनीया वा अॅमनेशीया



सुरू होण्या पूर्वी ही शरीराची पूरती घसरण 
प्लीज एन्जोय करा आयुष्याचा क्षणोन-क्षण

छंद जोपासा..मित्र बनवा..जग सारे फिरून घ्या...
काम तर आहेच हो...स्वत:ला पण थोडा वेळ द्या...
हाफ सेंच्युयरी आलीय...स्वत:ला पण थोडा वेळ द्या.

माझ्या गावाकडं चल माझ्या दोस्ता

माझ्या गावाकडं चल माझ्या दोस्ता



काट्याकुट्याचा तुडवीत रस्ता।
माझ्या गावाकडं चल माझ्या दोस्ता।।।धृ।।

कशी ऊन्हात तळतात माणसं।
कशी मातीत मळतात माणसं।
कशी खातात जिवाला खस्ता।
माझ्या गावाकडं चल माझ्या दोस्ता।।१।।



काळ्या बापाचं हिरवं रानं।
काळ्या माईनं पिकवलं सोनं।
पण त्यांच्या घामाचा भाव लय सस्ता।
माझ्या गावाकडं चल माझ्या दोस्ता।।२।।

ईथं डब्यात तुला साखर लागतीया गोड।
तिथं शेतात माझ्या बापाच्या अंगाला फोड।
पण भाव ठरतो त्याला न पुसता।
माझ्या गावाकडं चल माझ्या दोस्ता।।३।।

जवा दुष्काळ घिरट्या घाली।
तवा गावाला कुणी न वाली।
कसं सुगीत घालतात गस्ता।
माझ्या गावाकडं चल माझ्या दोस्ता।।४।।


या भुमिचा मुळाधिकारी।
बाप झालाय आज भिकारी।
गाव असुन झालाय फिरस्ता।
माझ्या गावाकडं चल माझ्या दोस्ता।।५।।

काट्याकुट्याचा तुडवीत रस्ता।
माझ्या गावाकडं चल माझ्या दोस्ता।।

तुलना

तुलना 


आई बाबा अशी तुलना 
मुळीच मला मान्य नाही .
जो तो आहे आपल्या जागी 
त्यांना वेगळ तोलणं योग्य नाही .

मातृ पितृ देवो भव
सारे म्हणतोना आपण 
मग देवांमध्ये उगाच का ?
करतो आपण असे विभाजन .
केले चिंतन कितीही मंथन 
निष्पन्न काही होणार नाही .

आई बाबा अशी तुलना 
मुळीच मला मान्य नाही .



दोघेच मुलांना जन्म देतात 
संस्कारही तेच करतात .
ताठ मानेने जगण्याचे 
पंखात बळ तेच भरतात.
अपार कष्ट दोघांचेही 
आपण का मानीत नाही .

आई बाबा अशी तुलना 
मुळीच मला मान्य नाही .

एक हात रागावणारा 
दुसरा डोळे पुसणारा .
ठेच लागून धडपडताना 
एक हात सावरणारा .
कोण श्रेष्ठ कोण कनिष्ठ 
कोणी लहान मोठे नाही .

आई बाबा अशी तुलना 
मला मुळीच मान्य नाही .

आई बाबांवर एकत्र कविता 
कधी कुणी लिहिली का ?
आई बाबांवर एकत्र गाणं
कधी कोणी गायलंय का ?
कोण जाणे कवीनाही 
लिहावेसे का वाटत नाही .

आई बाबा अशी तुलना 
मुळीच मला मान्य नाही .



दोघांनाही एकत्र लिहावे 
कविता अथवा गाण्यांमधूनी
महती त्यांची द्विगुणीत होईल 
नव्या वेगळ्या सुरांमधुनी.
तीच भाषा अन तेच शब्द ही
फरक आणखी काही नाही .

आई बाबा अशी तुलना 
मुळीच मला मान्य नाही .

एकाच नाण्याच्या बाजू दोन 
दोन शरिरे एक मंन
आपणच त्यांना वेगळं करतो 
शब्दांमधून वेगळं तोलतो .
आई महान की बाप महान 
कवितेमधून मायने भरतो .
कोणी किती काही लिहो 
श्रेष्ठत्व कुणाचे ढळत नाही .

आई बाबा अशी तुलना 
मुळीच मला मान्य नाही .

आई आईपण पेलते 
बाप बापपण  पेलतो .
कुणीच कुठे कमी नाही .
इवल्या इवल्या चिमण्यांना 
त्यांच्याशिवाय जग नाही .
आईच्या हातांमध्ये 
बळ असते बाबांचे .
बाबांच्या हृदयामध्ये 
मंन असते आईचे .
एकमेकांशिवाय त्यांचे जगणं
बुद्धिलाच कुणाच्या पटणार नाही .

आई बाबा अशी तुलना 
मुळीच मला मान्य नाही .
जो तो आहे आपल्या जागी 
त्यांना वेगळं तोलण योग्य नाही .

मालवणी कविता

मालवणी कविता


"गावपण"इसरान आम्ही, 
घातलौ विकासाचो घाट.
पायार धोंडो मारून सोताच्या, 
लावलौ सगळी वाट.

डायनिंग टेबला इली घरात, 
रव्हले पुजेपुरते पाट
सोरकुल, मडके वांगडा संपलो, 
उभ्या पंगतींचो थाट.


ग्यासची गाडी गावात इल्यार, 
धरली चुलीनी वाट
मसनीत कपडे धुतल्यापासून, 
आता दुखना नाय पाठ.

बजेटमधे बसले फ्रीज 
आणि फुटान गेले माठ
एसी पंखे दिसले थयसुन
मेल्या वाऱ्याकच लागली नाट.

बाईर पंप जोडल्यापासून, 
शाप गंजान गेलो राट.
कसलो सडो आणि कसली रांगोळी,
उठाकच वाजतत आठ.

पाटो वरवंटो मांगरात पडलोहा, 
मिक्सरा तूच काय वाटूचा तां वाट.
घिरटी जाती गेली काळाआड, 
आता गिरणी सतराशे साठ.


व्हायन-मुसाळ लग्नापुरताच, 
तावंय्  भाड्यान्  देता भट.
हातात आमच्या कायच रव्हाक नाय,
पण तेकाच म्हनतव "वट".

कधी टीवी, कधी मोबाइल, 
पोरा घेवन बसतत नेट.
वर्षान कधीतरी होता त्येंची, 
रानावना वांगडा भेट.
"गावपण" इसरान आम्ही
घातलव विकासाचो घाट.
पायार धोंडो मारून सोताच्या, 
लावलव सगळी वाट.

अरे खय नेउन ठेवलोहा कोकणांक आम्ही?

प्राणसखी

प्राणसखी


घरी असलीस म्हणजे सारखे
 " हे करा अन् ते करा "
पेपर खाली पडला तरी
" किती हो केला पसारा "

म्हणून म्हटले चार दिवस
जावून ये तु माहेरी
निवांत आणि सुखाने
एकटाच राहीन घरी



सोडून आलो तिला मग
आनंदाने काल
काय सांगू मित्रांनो
तुम्हा माझे हाल

सकाळीच उठल्यावर
आधी कचरा काढू
सगळे कोपरे धुंडाळले पण
सापडला नाही झाडू

ठेवला कचरा तसाच म्हटलं
दात घासू बेस्ट
ब्रश तर सापडला पण
कुठे ठेवली पेस्ट

आंघोळीला गारच पाणी
वाटेल म्हटलं छान
टॅावेल राहीला बाहेरच
कुणाला सांगू आण

सापडेना पातेले 
दुधवाला आला
इकडून तिकडून सापडले तर
झाकण नाही त्याला



चहा करायला गेलो तर
सापडेना साखर
गॅस काही पेटेना
बिघडलेला लायटर

दुपारचे जेवण खाणावळीत
तिखट किती भाजी
जाड जाड पोळ्या खायला
मन होईना राजी

वरण खुप पातळ अन्
भातालाही कणी
तोंडात घास घालताच
डोळ्यांत आले पाणी

वाटे कटकट तुझी राणी
तु घरी असताना
जीवन सारे सुने वाटे
तु जवळ नसताना

मी जर असेल शिव तर
तु माझी शक्ती
सदा जवळी असावीस तु
हीच आता आसक्ती

सहचारिणी हे प्राणसखे
विनवितो मी गं तुला
जेव्हा कुठेही जाशील तु
घेऊन जा गं मला.

Sunday 28 June 2015

या आईला काही कळतच नाही...


या आईला काही कळतच नाही...


या आईला तर काही, काही कळत नाही
ओरडत असते सदानकदा.. जरा ब्रेक नाही..
झोपेतून उठवून नेते.. खाण्यासाठी मागे लागते
इतक्या सक्काळी कधी.. भूक लागत नाही 
या आईला ना काही कळतच नाही




दूध पितांना कार्टून मला, बघू देत नाही..
बाबा बघतात बातम्या त्यांना काही म्हणत नाही
सारखी सारखी घड्याळ बघते.. बसू देत नाही
बाथरूममधे ओढत नेते.. रडू देत नाही
या आईला ना काही कळतच नाही

कपडे, भांग, पावडर, शूज.. सारं करून देते
बस येईल म्हणून मला .. बाहेर खेचत नेते
उशीर झाला किती म्हणून.. भरभर येते
नमस्कार करायला लावते.. कौतुक करत नाही 
या आईला ना काही कळतच नाही

शाळेमधून आल्यावरही, डबा आधी पाहते
संपवला का नाहीस शोनू... नेहमीच ओरडते
अभ्यास काय दिलाय माझा हेच पाहत बसते
मी चित्रं काढलेलं... लक्ष देत नाही
या आईला ना काही कळतच नाही




होमवर्क..खाणं, क्राफ्ट, डायरी शोधून घेते
मला मात्र बीनची गंमत आठवत असते 
लक्ष कुठंय विचारते.. धपाटाही देते
तिच्या कसं लक्षात येतं कळतच नाही
या आईला ना काही कळतच नाही

दमून जाऊन झोप येते..मग मला बिलगते
तेव्हां म्हणते शोन्याला वेळ देता येत नाही
पापा घेत राहते हळूच .. अश्रू पुसून घेते
आई अशी रडलेली मला आवडत नाही
पण या आईला ना काही म्हणजे काही कळतच नाही...

Porichi Kalji..............

Porichi Kalji..............


अवश्य वाचा
एका पित्याने आपल्या मुलीला
केलेली जगाची खरी ओळख..

लक्षात ठेव पोरी,
तू तुकडा आहेस काळजाचा
विपरीत काही घडलं,
तर जीव जाईल आमचा.



तुला घराबाहेर पाठवायला,
मन आमचं धजत नाही.
पण शिक्षणापासून तुला दूर
ठेवावं, असही वाटत नाही.

तळ हातावरच्या फोडाप्रमाणे,
जपलय तुला काळजीने.
जाणिव ठेव त्याची आणि,
झेंडा लाव तुझ्या यशाचा
उच्छल, धांदरट राहू नकोस,
स्वप्नात उगीच गुंतू नकोस.

आरशापुढे उभं राहून,
वेळ वाया घालू नकोस.
मोहात कसल्या पडू नकोस,
अभ्यास करण्या विसरुं नकोस.

पैसे देवूनही मिळणार नाही,
तुझा वेळ आहे लाख मोलाचा.

मन जीवन तुझं कोरं पान,
त्यावर कुणाचं नांव लिहू नकोस.

स्पर्श मायेचा की वासनेचा,
भेद करण्यात तू चूकू नकोस.

मोबाईल-संगणक आवश्यकच गं,
जाळ्यात त्यांच्या गुरफटू नकोस.



परक्यांवर विश्वास करू नकोस,
अनादर नको करू गुरूजनांचा
आपल्या पायावर ऊभे राहू
निश्चय कर मनाचा.

देहाचं प्रदर्शन करण्यासाठी,
संस्कार कपडे टाकू नको.

लाज वाटेल असं काही करण्यासाठी,
चेहरा उगीच झाकू नको.

चूकांना येथे नसतेच कधी माफी,
गेलेली अब्रूही परत येत नाही.

खूप जिव आहे तुझ्यावर बापाचा
मुलीच्या चालण्या बोलण्याकडे,
सतत डोळा असतो समाजाचा.

असं विपरीत घडत असलं तरी,
आमचा तुझ्यावर विश्वास आहे
ग बाई
या जगाची ही खरी-खोटी
ओळख देतो तुला करून
माझी आई जीजाऊ, सावित्री
आणि अहिल्या,
किरण बेदीही तुझा आदर्श आहे.

युग आहे गुणांचं-स्पर्धेचं,
हिमतीनं तू संघर्षही करशील.
मात्र, यशावरती स्वार होण्याचा,
लगाम लागतो माझ्या पोरी संयमाचा.

लक्षात ठेव पोरी,
तू तुकडा आहेस काळजाचा.
विपरीत काही घडलं,
तर जीव जाईल आमचा.


Sunday 21 June 2015

Baap Zhalaas Naa????

Baap Zhalaas Naa????



___ बाप झालास ना... _______

             कवी - भालचंद्र कोळपकर

    बाप झालास ना आता, 
    तर, बापाच्या इमानास जाग,
    बाळांना लाज वाटणार नाही
    अस, आयुष्यभर वाग

वळवाच्या वादळी पावसागत
कोणावर आता कडाडू नको 
ठासुन भरलेली जवानीची तोफ
उगीच तोंडावाटे धडाडू नको



बायको तुझी आता 
फक्त बायको नाही राहिली 
अरे तुझ्या काळजाच्या तुकड्यांनी
तीच्यात एक जबाबदार आई पाहिली
     म्हणून , जे काही मागायचं ते
     एक पायरी उतरून माग
     बाप झालास ना आता 
     तर, बापाच्या इमानास जाग

घरट्यातील पिलांची जाणीव 
बेफाम लढणाऱ्या पक्षात असू दे
भांडणात शस्त्र चालवण्यापुर्वी
तू बाप आहे लक्षात असू दे

तुरुंगा पेक्षा तुझी गरज
तुझ्या बाळांना जास्त आहे 
पण, शस्त्रा ऐवजी प्रेमाची भाषा 
खरच , काय जबरदस्त आहे 
    म्हणून घरात असो नाहीतर बाहेर 
    आवरायला शिक तू राग 
    बाप झालास ना आता 
    तर ,बापाच्या इमानास जाग

भरधाव गाडी चालवताना
बाळाला आठवून दाब अँक्सीलेटर 
लूळा पांगळा बाप झालातर
स्वतःच्या नशीबावर फोडतील ते खापर



चुकून व्यसनाची वाट धरली असेल तर
आता तरी सोडून दे बाबा 
तुझ्या बाळाच्या बाळांनाही
धडधाकट मिळूदे आजोबा 

    उगीच घालू नको धोक्यात
    तुझ्या कुटुंबाची नवीन बाग 
    बाप झालास ना आता
    तर,बापाच्या इमानास जाग 

भ्रष्ट कमईच्या तळतळाटावर
बाळांना मोठं व्हायचं नाही 
लुबाडलेल्या प्रतिष्ठीत छताखाली
त्यांना कधीच रहायचं नाही 

म्हणून हे साऱ संसारासाठी करतोय 
हे सांगन्यात काही अर्थ नाही 
स्वाभिमानी बाप होण्यास
ते समजतील तू समर्थ नाही
  
 म्हणून त्याच्या आयुष्यावर पाडू नको 
  तुझ्या पापाचा डाग
     बाप झालास ना आता
     तर, बापाच्या इमानास जाग 
     तुझ्या बाळांना लाज वाटणार नाही 
     असच आयुष्यभर वाग 
     बाप झालास ना आता
     तर, बापाच्या इमानास जाग

Saad Aai Chi

Saad Aai Chi


------साद आईची------------

महिनेमागून महिने, 
शेवटी वर्ष सरुन जाते
वृध्दाश्रमाच्या पायरीवर ,
वाट तुझी पाहाते

भिजून जातो पदर ,
अन मन रिते राहाते
कधी मधी मात्र ,
तुझी मनीऑर्डर येते



पैसे नकोत यावेळी ,
तूच येऊन जा
बाळा मला तुझ्या ,
घरी घेऊन जा

तुझा बा होता तोवर ,
काळ बरा गेला
तुझी आठवण काढत ,
उघड्या डोळ्यांनी गेला

शेवटपर्यंत सांगत होता,
 लेक माझा भला
तू मोठा साहेब, 
त्याचं मोठं कौतुक त्याला

माझ्याही ह्रदयात फोटो,
 तुझा तू पाहून जा
बाळा मला तुझ्या ,
घरी घेऊन जा.

दुष्काळाच्या साली ,
जन्म तुझा झाला
तुझ्या दुधासाठी ,
आम्ही चहा सोडून दिला



वर्षाकाठी एक कपडा,
 पुरवून-पुरवून घातला
सालं घातली बापाने, 
पण तुला शाळेमधी घातला

हवं तर तू हे ,
सगळं विसरुन जा
पण बाळा मला ,
तुझ्या घरी घेऊन जा.

धुणी-भांडी करीन मी, 
केरकचरा भरीन मी
पुरणपोळ्या, अळुवड्या ,
तुझ्यासाठी रांधीन मी

नातवंडांचं दुखलं-खुपलं ,
सगळं बघेन मी
घाबरु नकोस, त्याची आजी ,
असं नाही सांगणार नाही मी

तुझ्या घरची कामवाली ,
म्हणून घेऊन जा
पण बाळा मला 
तुझ्या घरी घेऊन जा.

थकले रे डोळे बाळा, 
प्राण कंठी आले
तुझ्याविना जगणे 
आता मुश्किल झाले

विसरु कशी तुला मी, 
तुझ्यामुुळे आई झाले
बाळ माझं 'कुलभूषण' 
पोरकी मी का झाले?

आता माझ्या थडग्यापाशी 
'आई' म्हणून जा
जमलंच तुला तर 
हा वृध्दाश्रम पाडून जा.

-मनिषा गायकवाड,राहुरी

Maher Mhanje Kaai????

Maher Mhanje Kaai????


एका विवाहीत मुलीचे आईस पत्र........

.

.
आई तुझी खुऽऽऽऽऽऽप आठवण येते......
आता माझी सकाळ 5.30 ला होते आणि
रात्र 12 वाजता.......
तेव्हा आई तुझी खूप आठवण येते. ..
..
..
सगळ्यांना गरम गरम जेवायला वाढते
आणि स्वतः मात्र शेवटी थंड जेवण जेवते...
तेव्हा आई तुझी खूप आठवण येते. ..
.

.
जेव्हा सासरी कुणी आजारी पडते..
तेव्हा त्यांच्या सेवेसाठी लगेचच हजर होते..
पण जेव्हा मला बरे नसते तेव्हा
स्वतः ची काळजी स्वतःच घेते....
तेव्हा आई तुझी खूप आठवण येते. ..
..
..
रात्री सगळे झोपल्यावर त्यांना
आठवणीने पांघरून घालते
पण जेव्हा मला पांघरूण घालायला
कुणीही नसते....
तेव्हा आई तुझी खूप आठवण येते. ..
.
.
सगळ्यांच्या गरजा पूर्ण करता करता
स्वतः लाच विसरते..
पण मन मोकळं करायला जवळ
कुणीही नसते...
तेव्हा आई तुझी खूप आठवण येते. ..
..
..

कदाचीत हीच कहानी लग्नानंतर
प्रत्येक मुलीची होत असेल.....
लग्नाअगोदर प्रत्येक मुलगा मुलीला
वचन देतो...
लग्न झाल्यावर सासरी तुला आईची
आठवण येउ देणार नाही......
पण तरीही का ???.........
आई तुझी खुऽऽऽऽऽऽप आठवण येतेय ग...
माहेर म्हणजे काय?
अशी एक जागा जिची किंमत तिथे असे पर्यंत कळत नाही.

माहेर म्हणजे काय?
अशी एक जागा जी पैश्यांनी विकत मिळत नाही.

माहेर म्हणजे काय?
अशी एक जागा जिथे कोणी आपल्याकडून काहीही अपेक्षा करत नाही.

माहेर म्हणजे काय?
अशी एक जागा जिथे कधी आपल्याला एकटं वाटत नाही.

माहेर म्हणजे काय?
अशी एक जागा जिथे रडणं हसणं
खिदळणं खाणं पिणं या शिवाय आपण काही करत नाही.

माहेर म्हणजे काय?
अशी एक जागा जिचं स्थान पुरुषांना कधीच कळणार नाही.

माहेर म्हणजे काय?
अशी एक जागा जिथे आई नाही तर काही नाही.

Cheu Tai Daar Ughad

Cheu Tai Daar Ughad


आपल्या मनाविरुद्ध काही झालं कि काही काही व्यक्ती खूप नाराज होतात, स्वतः वर चिडतात, आत्मविश्वास गमवून बसतात. सगळ्या जगाकडे पाठ करून, स्वतःच एकलकोंड असं जग बनवून बसतात. 
अश्या लोकांसाठी, एका चिमणीला उद्देशून मंगेश पाडगांवकर यांनी एक छान कविता लिहिली आहे. 

दार उघड चिऊताई
चिऊताई दार उघड !

दार असं लावून,
जगावरती कावून,
किती वेळ डोळे मिटून आत बसशील?
आपलं मन आपणच खात बसशील ?



वारा आत यायलाच हवा!
मोकळा श्वास घ्यायलाच हवा !

दार उघड,
चिऊताई चिऊताई, दार उघड !

फुलं जशी असतात,
तसे काटेही असतात.
सरळ मार्ग असतो,
तसे फाटेही असतात !
गाणा-या मैना असतात.
पांढरे शुभ्र बगळे असतात.
कधी कधी कर्कश्य काळे
कावळेच फ़क्त सगळे असतात 

कावळ्याचे डावपेच पक्के असतील.
त्याचे तुझ्या घरट्याला धक्के बसतील .
तरीसुद्धा या जगात वावरावंच लागतं.
आपलं मन आपल्यालाच सावरावं लागतं .

दार उघड
चिऊताई दार उघड !

सगळंच कसं होणार
आपल्या मनासारखं?
आपलं सुद्धा आपल्याला
होत असतं परकं !

मोर धुंद नाचतो म्हणून
आपण का सुन्न व्हायचं?
कोकीळ सुंदर गातो म्हणून
आपण का खिन्न व्हायचं ?
तुलना करित बसायचं नसतं गं
प्रत्येकाचं वेगळेपण असतं गं !



प्रत्येकाच्या आत
फुलणारं फूल असतं.
प्रत्येकाच्या आत
खेळणारं मूल असतं !
फुलणा-या फुलासाठी,
खेळणा-या मुलासाठी ,
दार उघड
चिऊताई दार उघड !

निराशेच्या पोकळीमध्ये
काहीसुद्धा घडत नाही.
आपलं दार बंद म्हणून
कुणाचंच अडत नाही !
आपणच आपला मग
द्वेष करू लागतो
आपल्याच अंधाराने
आपलं मन भरू लागतो

पहाटेच्या रंगात तुझं घरटं न्हालं.
तुला शोधित फुलपाखरु नाचत आलं .
चिऊताई चिऊताई
तुला काहीच कळलं नाही .
तुझं दार बंद होतं.
डोळे असून अंध होतं .
बंद घरात बसून कसं चालेल?
जगावरती रुसून कसं चालेल ?

दार उघड
चिऊताई दार उघड !

- मंगेश पाडगावकर

Thursday 28 May 2015

Bhandan He Whailach Hava

Bhandan He Whailach Hava 


गोडी गुलाबीच्या संसाराला,
नेहमी नेहमी अर्थ नाही,
भांडण तर व्हायलाच हवं,
त्याशिवाय संसारात मज्जा नाही !

व्हायला हवाच अबोला,
एकमेकांवर रुसून, 
फिरवलंच पाहीजे तोंड, 
एकाच सोफ्यावर बसून..



व्हायला हवा वाद,
गलथानपणा करुन,
व्हायलाच हवा विसंवाद, 
फिरायला जाण्यावरुन,

बारीकसारीक खटके असे,
उडायलाच हवेत ..
रुसवा घालवायला मग तो,
घेईलच की कवेत !!

संसाराला हवीच की हो,
तिखट मिठाची गोडी,
प्रेमही हवं तितकंच..
की आपोआप विझते काडी.



खूप खूप भांडल्यावर, 
व्हायला हवा त्रास ..
आणि नकळत वाटायला हवी,
एकमेकांची आस !!!

कितीही झालं भांडण तरी,
टोक गाठायचं नाही..
एकमेकात सामावताना,
अढी ठेवायची नाही...

हे नातंच किती छान, 
असं सजायलाच हवं..
गोडी गुलाबीच्या संसारात,
भांडण हे व्हायलाच हवं......

Santa Tukaram Said

Santa Tukaram Said


संत तुकाराम - सहज लिहितात

घासावा शब्द | तासावा शब्द |
तोलावा शब्द | बोलण्या पूर्वी ||

शब्द हेचि कातर | शब्द सुईदोरा
बेतावेत शब्द | शास्त्राधारे ||



बोलावे मोजके | नेमके ,खमंग ,खमके |
ठेवावे भान | देश ,काळ ,पात्राचे

बोलावे बरे | बोलावे खरे |
कोणाच्याही मनावर | पाडू नये चरे ||

कोणाचेही वर्म | व्यंग आणि बिंग |
जातपात धर्म | काढूच नये ||

थोडक्यात समजणे | थोडक्यात समजावणे |
मुद्देसुद बोलणे | हि संवाद कला



शब्दांमध्ये झळकावी | ज्ञान ,कर्म ,भक्ती |
स्वानुभवातून जन्मावा | प्रत्येक शब्द ||

शब्दां मुळे दंगल | शब्दां मुळे मंगल |
शब्दांचे हे जंगल | जागृत राहाव

जीभेवरी ताबा | सर्वासुखदाता |
पाणी ,वाणी ,नाणी | नासू नये

Konkan Miss Karto

Konkan Miss Karto 


दूरवर रवान गावच्या घराची खरी किंमत कळता.
आठवण इली काय आपोआप
डोळ्यात्सून पाणी गळता.

"इम्पोर्टेड " ब्लान्केटात थंडी तर नसता
पण "फाटक्या " गोडधेच्या मायेची
कमी नक्कीच भासता,



मार्बलच्या टाइलस वर
सुळसुळीत तर वाटता
पण शेणान सारवलेल्या
जमिनिचो सुगंध थय नसता,

सकाळच्या नाष्ट्यात  ब्रेड बटर खातो,
पन उकड्या तांदळाची पेज आणि वाली भाजेयची मजा काय औरच आसता.

दुपारचा जेवण लंचला पुलाव आणि 
रात्री जेवण डिनरला बिरयानि आसता.
पन चुलिवरच्या माशाच्या कडयेची, चुलित भाजलेल्या सुक्या बांगडयाची 
चव आणि मजा कायच्या काय आसता.

खारवलेले काजू आम्ही
"ड्राई फ्रुट " म्हनान खातो
चुलीत भाजलेल्या काजीन्चो
डिक मिस करतो



५०० रुपायक हापूसचे
१२ आंबे इकत घेतो
पन धोंडे, गुणे मारून पाडलेल्या
आंब्यांची मजा मिस करतो,

२५ / ५० रू फणसाचे गरे किलोन घेतो पन पाटल्या दारत बसान खालेल्या काप्या, रसाळ फणसाची
मजा काय औरच आसता.

कमोड मध्ये बसान आम्ही
पेपर आरामात वाचतो,
पण नदीर, होळार जावची 
मजा काय औरच आसता.

एसी मध्ये बसान आम्ही
थंड्शीर हवा घेतो
पण गावाची वडा, पिपळा खालची
हवा खाण्यासाठी येडेपिशे होतो

लांब रवान सुद्धा कोकणी आम्ही जपतो 
पण खऱ्याखुऱ्या कोकणाक
खूप्पच मिस करतो 
पण खऱ्याखुऱ्या कोकणाक
खूप्पच मिस करतो

Me Kai Visarlo ?

Me Kai Visarlo ?


मी काय विसरलो???

घरात टी वी आला,
         मी वाचन विसरलो।

दारात गाडी आली,
          मी चालणे विसरलो|



हातात मोबाईल आला,
          मी पञलेखन विसरलो!

कॅलक्युलेटर वापरामुळे,
          पाढेच म्हणणे विसरलो।

ए सी च्या संगतीने,
         झाडाखालचा गारवा विसरलो।

शहरात राहील्यामुळे,     
         मातीचा वासच विसरलो।

बँकखाती संभाळताना,   
         पैशाची किंमत विसरलो।



बिभत्स चित्रामुळे,
         सौंदर्य पहाणे विसरलो।

कृत्रिम सेंटच्या वासाने,   
        फ़ुलांचा सुगंध विसरलो।

फ़ास्ट फ़ूडच्या जमान्यात,
        तृप्तीची ढेकर विसरलो।

स्वार्थी नाती जपल्यामुळे,   
       खरे प्रेम करणे विसरलो।

क्षणीक सुखाचे लोभात, 
       सत्कर्मातला  आनंद विसरलो।

माझीच तुमडी भरताना,
      दुस-यांचा विचार करणे विसरलो।

सतत धावत असताना, 
      क्षणभर थांबणं विसरलो।

Saturday 23 May 2015

Mazha Gao - Malvani Kavita

Mazha Gao - Malvani Kavita



पांदणीतून चलताना पतेरयाचो आवाज येता,
शरात काय राम नाय गावच माझा बरा होता  !!

खडखडे लाडू, गिलासात चाय,
गावचा भांडाण नाक्यावरच न्याय !
पिड्याची गाडी ढोरामागे जाय,
झाड्याक झाला की नदीकडे पाय !
पावसाच्या हौराचा पाणी माझ्या खळ्यात येता,
शरात काय राम नाय गावच माझा बरा होता  !!



ताटातल्या भाताक माशाचो वास,
घशाखाली उतारता सूकोच घास !
औशीन आठावल्यान की बाबल्याक ढास,
गुरांच्या गोठ्यात शेनाचो वास !
आजयेच्या गोधडीक प्रेमाची उब येता,
शरात काय राम नाय गावच माझा बरा होता !!

र्‍हाटाचा पाणी, म्हशीची धार,
शाळेक दांडी, मास्तरांचो मार !
एसटी ची गाडी, आठवड्याचो बाजार,
पायात नाय चप्पल, डोक्यावर भार !
ओसरीवर पडल्या पडल्या माका छान झोप लागता,
शरात काय राम नाय गावच माझा बरा होता !!



फाटफटीच होता कोंबड्याची बांग, 
देवळातलो धयकालो, भजनाची झांज !
रवळनाथाची पालखी, सातेरीचो मांड,
डुकराच्या शिकारीक ऊठवतत रान!
गूरवाचा गाराणा माका देवाकडे नेता,
शरात काय राम नाय गावच माझा बरा होता !!

पांदणीतून चलताना पतेरयाचो आवाज येता,
शरात काय राम नाय गावच माझा बरा होता  !!


Maher Mhanje Kai ?

Maher Mhanje Kai ?


माहेर म्हणजे काय?
अशी एक जागा जिची किंमत तिथे असे पर्यंत कळत नाही.

माहेर म्हणजे काय?
अशी एक जागा जी पैश्यांनी विकत मिळत नाही.



माहेर म्हणजे काय?
अशी एक जागा जिथे कोणी आपल्याकडून काहीही अपेक्षा करत नाही.

माहेर म्हणजे काय?
अशी एक जागा जिथे कधी आपल्याला एकटं वाटत नाही.

माहेर म्हणजे काय?
अशी एक जागा जिथे रडणं हसणं
खिदळणं खाणं पिणं या शिवाय आपण काही करत नाही.



माहेर म्हणजे काय?
अशी एक जागा जिचं स्थान पुरुषांना कधीच कळणार नाही.

माहेर म्हणजे काय?
अशी एक जागा जिथे आई नाही तर काही नाही.
Dedicated to all married women.

Tuch Tuzhi Vairi

Tuch Tuzhi Vairi


स्त्री पुरुष समानता
विचार मले पटते
खरं सांगतो बाईच
बाईच्या जिवावर उठते 

माणसानं म्हणतात
मागं ठेवल्या बाया
पण एका हातानं सांगा
वाजतात का टाया
बाईचं सुख पाहुन
बाईच आतून पेटते
खरं सांगतो बाईच
बाईच्या जिवावर उठते




बाईच्याच बोटावर
माणूस नाचत असतो
कसा काय बाईले तो
कमी लेखत असतो
जागो जागी आपल्याले
हेच दिसत असते
खरं सांगतो बाईच
बाईच्या जिवावर उठते

एस. टी.त बाईले
माणूस जागा देईन
पण बाई मात्र बाईले
तशीच ऊभी ठेईन
आणखीनच ते आपलं
फतकल मांडून बसते
खरं सांगतो बाईच
बाईच्या जिवावर उठते

पोराच्या लग्नात 
हुंडा कोण मागते
पोराची माय सारं
घरूनच सांगते
सून घरी आली की
सासूलेच खूपते
खरं सांगतो बाईच
बाईच्या जिवावर उठते





नणंदही भावजयवर
गाजवते ठेका
माहा मान मोठा म्हणे
असा तिचा हेका
हीले काही घेतलं की
ते तिकडे फुगते
खरं सागतो बाईच
बाईच्या जिवावर उठते

पोरगा व्हावा म्हणून
बाया हट्ट करतात
देवी देवतांचे त्या
उपवास धरतात
पोरीची संख्या 
अशानच घटते
खरं सागतो बाईचं
बाईच्या जिवावर उठते

मुलगा मुलगी होणं
नसते आपल्या हाती
मुलगा असतो दिवा
तर मुली असतात ज्योती
बुद्धीनं मुलगीही
यशोशिखर गाठते
खरं सांगतो बाईच
बाईच्या जिवावर उठते

माणूस म्हणून स्त्री- पुरुष
सारखेच माना
प्रगतीच्या प्रवाहात
दोघायलेही आणा
भेदभावाची दरी मग
आपोआप मिटते
खरं सांगतो बाईच
बाईच्या जिवावर उठते......

Wednesday 13 May 2015

Malvani Kavita

Malvani Kavita


पांदणीतून चलताना पतेरयाचो आवाज येता,
शरात काय राम नाय गावच माझा बरा होता  !!

खडखडे लाडू, गिलासात चाय,
गावचा भांडाण नाक्यावरच न्याय !
पिड्याची गाडी ढोरामागे जाय,
झाड्याक झाला की नदीकडे पाय !
पावसाच्या हौराचा पाणी माझ्या खळ्यात येता,
शरात काय राम नाय गावच माझा बरा होता  !!



ताटातल्या भाताक माशाचो वास,
घशाखाली उतारता सूकोच घास !
औशीन आठावल्यान की बाबल्याक ढास,
गुरांच्या गोठ्यात शेनाचो वास !
आजयेच्या गोधडीक प्रेमाची उब येता,
शरात काय राम नाय गावच माझा बरा होता !!

र्‍हाटाचा पाणी, म्हशीची धार,
शाळेक दांडी, मास्तरांचो मार !
एसटी ची गाडी, आठवड्याचो बाजार,
पायात नाय चप्पल, डोक्यावर भार !
ओसरीवर पडल्या पडल्या माका छान झोप लागता,
शरात काय राम नाय गावच माझा बरा होता !!



फाटफटीच होता कोंबड्याची बांग, 
देवळातलो धयकालो, भजनाची झांज !
रवळनाथाची पालखी, सातेरीचो मांड,
डुकराच्या शिकारीक ऊठवतत रान!
गूरवाचा गाराणा माका देवाकडे नेता,
शरात काय राम नाय गावच माझा बरा होता !!

पांदणीतून चलताना पतेरयाचो आवाज येता,
शरात काय राम नाय गावच माझा बरा होता  !!


Pappa

Pappa


जब
मम्मी
डाँट रहीं थी
तो
कोई चुपके से
हँसा रहा था,
वो थे पापा. . .
.
जब
मैं सो रहा था
तब कोई
चुपके से
सिर पर हाथ
फिरा रहा था ,
वो थे पापा. . .
.
जब
मैं सुबह उठा
तो
कोई बहुत
थक कर भी
काम पर
जा रहा था ,
वो थे पापा. . .
.

खुद
कड़ी धूप में
रह कर
कोई
मुझे ए.सी. में
सुला रहा था ,
वो थे पापा. . .
.
सपने
तो मेरे थे
पर उन्हें
पूरा करने का
रास्ता
कोई और
बताऐ
जा रहा था ,
वो थे पापा. . .
.
मैं तो
सिर्फ
अपनी
खुशियों में
हँसता हूँ,
पर
मेरी हँसी
देख कर
कोई
अपने गम
भुलाऐ
जा रहा था ,
वो थे पापा. . .
.
फल
खाने की
ज्यादा
जरूरत तो
उन्हें थी,
पर
कोई मुझे
सेब
खिलाए
जा रहा था ,
वो थे पापा. . .
.
खुश तो
मुझे होना चाहिए
कि
वो मुझे मिले ,
पर
मेरे
जन्म लेने की
खुशी
कोई और
मनाए
जा रहा था ,
वो थे पापा. . .
.
ये दुनिया
पैसों से
चलती है
पर
कोई
सिर्फ मेरे लिए
पैसे
कमाए
जा रहा था ,
वो थे पापा. . .
.
घर में सब
अपना प्यार
दिखाते हैं
पर
कोई
बिना दिखाऐ भी
इतना प्यार
किए
जा रहा था ,
वो थे पापा. . .
.

पेड़ तो
अपना फल
खा नही सकते
इसलिए
हमें देते हैं...
पर
कोई
अपना पेट
खाली रखकर भी
मेरा पेट
भरे जा रहा था ,
वो थे पापा. . .
.
मैं तो
नौकरी के लिए
घर से बाहर
जाने पर
दुखी था
पर
मुझसे भी
अधिक
आंसू
कोई और
बहाए
जा रहा था ,
वो थे पापा. . .
.
मैं
अपने
"बेटा " शब्द को
सार्थक
बना सका
या नही..
पता नहीं...
पर
कोई
बिना स्वार्थ के
अपने
"पिता" शब्द को
सार्थक
बनाए
जा रहा था ,
वो थे पापा. . .

Chan Challai Mazha

Chan Challai Mazha


खरं सांगू का तुम्हाला ? 
छान चाललंय माझं 

टेरेस गार्डन फ्लॅट , कारमधून फिरतो , विकेंडला मी फार्म हाउसवर राहातो

महिनाअखेर हप्ते भरुन 
जीव माझा जातो 

तरीही जगाला ओरडून सांगतोय 
छान चाललय माझं 



क्लास वनचा जॉब कार्पोरेट ऑफिस 
हाय प्रोफाइल लोकांसोबत 
रोज उठतो बसतो 
खोट्या प्रतिष्ठेपायी मी खरा चेहरा झाकतो 

तरीही जगाला ओरडून सांगतोय 
छान चाललय माझं 

गावाकडची जमीन विकून 
मुलाला ऑडी घेऊन दिली 
वर्षाकाठी तीन लाख खर्च
वर शेतातली भाजी बंद झाली 

तरीही जगाला ओरडून सांगतोय
 छान चाललय माझं 

चौसोपी वाडा सोडून 
अपार्टमेंटला राहायला आलो 
शंभर जोर मारुन न दमनारा 
आज दम्याचे औषध खाऊ लागलो 

तरीही जगाला ओरडून सांगतोय
 छान चाललय माझं 



पोरगा झाला डॉक्टर,
पोरगी आय.टी. वाली 
मराठी बोलता बोलता 
जीभ इंग्रजीवर घसरली 
इंग्रजीतलं संगळं आलं 
पण रामरक्षा विसरली 

तरीही जगाला ओरडून सांगतोय
 छान चाललय माझं 


फेसबूकवर शेकडो मित्र 
तरीही कट्ट्यावर एकटा बसतो 
मीच केलेल्या विनोदावर 
मीच खळखळून हसतो 

तरीही जगाला ओरडून सांगतोय छान चाललय माझं 

मी मुलाला स्थळ शोधतोय 
तो वृद्धाश्रमांची माहिती घेतोय 
आम्ही आमच्या घरात 
आणि मुलगा हॉस्टेलवर राहतोय 

तरीही जगाला ओरडून सांगतोय
 छान चाललय माझं