Saturday, 1 November 2014

Swabhawacha Aushadh

Swabhawacha Aushadh



स्वभावाला औषध असतं
पण ते रोज घ्यायच असतं..


अधिरातला "अ" सोडून
थोड धिरानं घ्यायच असतं



संतापातला ताप सोडून
मनाला संत करायच असतं


मनातला हट्ट सोडून
नातं घट्ट करायच असतं


आपलं बोलणं सोडून कधी
समोरच्याचही ऐकायच असतं 



एकाच दिवशी नाही तरी
हळू हळू बदलायच असतं


थोडं थोडं जमल तरी
रोज प्रेम द्यायच असतं


स्वभावाला औषध असतं
पण ते रोज घ्यायच असतं...

Bayko

Bayko

तिचं आपल्या आयुष्यात येणं,
किती किती सुखद असतं..
या नात्याला श्वासांशिवाय,
दुसरं कुठलंच नाव नसतं...

एका सुंदर क्षणी आपल्या,
घरामध्ये येते "ती"...
तिचं अख्खं आयुष्यच आपल्याला,
भेट म्हणून देते "ती"...



किती सहज बनवत जाते,
ती प्रत्येकाशी नातं....
बघता बघता अनोळखी घर,
तिचंच बनून जातं....

सुखामध्ये दुःखामध्ये,
'ती'च सोबत असते ना..
सगळं सहन करून ती,
तुमच्यासाठीच हसते ना...?

सकाळपासून रात्रीपर्यंत,
राबत असतात तिचे हात...
सासू-सासरे, मुलं, घर..
सतत असतं तिच्या मनात...



चहा, दूध, नाष्टा, डबे,
आंघोळीला गरम पाणी...
प्रत्येकाची करून कामे,
तिची मात्र मधाळ वाणी....


सगळ्यांत शेवटी झोपते ती,
सगळ्यांच्याही आधी उठून...
दिवसभर राबण्यासाठी,
ताकद एवढी आणते कुठून...?

घरामधलं सगळं आवरून,
कामांसाठी बाहेर पळते....
घरामध्ये नसते तेंव्हाच,
तिची खरी किंमत कळते...

घर होतं अस्ताव्यस्त,
घरामध्ये नसते जेंव्हा....
तिच्याशिवाय व्हायचं कसं...?
मनात आपसूक येतं तेंव्हा...

म्हणूनच ती परत येते,
घरामध्ये पदर खोचून....
बोलून दाखवते मलाच ती,
वरती हे टोचून टोचून...

की, "मी म्हणून टिकले..., दुसरी
केव्हाच गेली असती पळून....
माझे महत्त्व येत नाही,
अजून कसे तुम्हांला कळून...?"

राग-लोभ, रुसवे-फुगवे,
उणी-दुणी, मानपान...
प्रत्येकाला घेते समजून,
जुळवून घेते कित्ती छान...

थकूनभागून आल्यावर ती,
हसून, चहा देते आणून...
दिवसभराचे आपले कष्ट,
अलगदपणे घेते जाणून....

सगळं भांडण विसरून जेंव्हा,
घराशी ती एकरूप होते...
घर तिचंच होऊन जातं,
जेंव्हा ती कुशीत घेते.....

आयुष्यभर उपयोगी पडतं,
नेहमी तिचंच संसारी धोरण....
म्हणून प्रत्येक घरात सजतं,
"बायको" नावाचं मखमली तोरण....

ती आहे म्हणून आहे,
आपल्या घरादाराला किंमत....
तिला विरोध करण्याची इथं....
कुणात आहे हिंमत....?

कुठून येतात आयुष्यात आपल्या,
इतक्या समजूतदार मुली.....?
उगाच नाही म्हणत...
" घरोघरी मातीच्याच चुली...!!!"

क्षणांचीही साथ नव्हे,
साताजन्मांची ही सोबत असते....
"नवरा" आयुष्यभर "नवरा"च राहतो,
"नवरी मुलगी" मात्र "बायको" बनते....

Malvani Kavita


Malvani Kavita


"गावपण"इसरान आम्ही,
घातलौ विकासाचो घाट.
पायार धोंडो मारून सोताच्या,
लावलौ सगळी वाट.



डायनिंग टेबला इली घरात,
रव्हले पुजेपुरते पाट
सोरकुल, मडके वांगडा संपलो,
उभ्या पंगतींचो थाट.

ग्यासची गाडी गावात इल्यार,
धरली चुलीनी वाट
मसनीत कपडे धुतल्यापासून,
आता दुखना नाय पाठ.

बजेटमधे बसले फ्रीज
आणि फुटान गेले माठ
एसी पंखे दिसले थयसुन
मेल्या वाऱ्याकच लागली नाट.



बाईर पंप जोडल्यापासून,
शाप गंजान गेलो राट.
कसलो सडो आणि कसली रांगोळी,
उठाकच वाजतत आठ.

पाटो वरवंटो मागरात पडलोहा,
मिक्सरा तूच काय वाटूचा तां वाट.
घिरटी जाती गेली काळाआड,
आता गिरणी सतराशे साठ.

व्हायन-मुसाळ लग्नापुरताच,
तावंय्  भाड्यान्  देता भट.
हातात आमच्या कायच रव्हाक नाय,
पण तेकाच म्हनतव "वट".

कधी टीवी, कधी मोबाइल,
पोरा घेवन बसतत नेट.
वर्षान कधीतरी होता त्येंची,
रानावना वांगडा भेट.



"गावपण" इसरान आम्ही
घातलव विकासाचो घाट.
पायार धोंडो मारून सोताच्या,
लावलव सगळी वाट.
खय नेउन ठेवलंय कोकणांक मी ?

Nice Poem

Nice Poem



पैर की मोच
और
छोटी सोच,
हमें आगे
बढ़ने नहीं देती । 

टुटी कलम
और
औरो से जलन,
खुद का भाग्य
लिखने नहीं देती । 



काम का आलस
और
पैसो का लालच,
हमें महान
बनने नहीं देता । 

अपना मजहब उंचा
और
गैरो का ओछा,
ये सोच हमें इन्सान
बनने नहीं देती ।

दुनिया में सब चीज
      मिल जाती है,....
      केवल अपनी गलती
      नहीं मिलती.....

: भगवान से वरदान माँगा
     कि दुश्मनों से
         पीछा छुड़वा दो,
            अचानक दोस्त
                कम हो गए...

º•○●º•○●º•○●º•○●º•○●
" जितनी भीड़ ,
     बढ़ रही
       ज़माने में..।
         लोग उतनें ही,
           अकेले होते
             जा रहे हे...।।।



º•○●º•○●º•○●º•○●º•○●
इस दुनिया के
   लोग भी कितने
      अजीब है ना ;
          सारे खिलौने
             छोड़ कर
                जज़बातों से
                   खेलते हैं...

º•○●º•○●º•○●º•○●º•○●
किनारे पर तैरने वाली
   लाश को देखकर
      ये समझ आया...
         बोझ शरीर का नही
            साँसों का था....

º•○●º•○●º•○●º•○●º•○●
दोस्तो के साथ
   जीने का इक मौका
      दे दे ऐ खुदा...
         तेरे साथ तो
            हम मरने के बाद
              भी रह लेंगे....

º•○●º•○●º•○●º•○●º•○●
“तारीख हज़ार
    साल में बस इतनी
       सी बदली है…
          तब दौर
             पत्थर का था
                अब लोग
                   पत्थर के हैं..."

º•○●º•○●º•○●º•○●º•○●
हम वक्त और
   हालात के
      साथ 'शौक'
         बदलते हैं,,
            दोस्त नही ... !!

º•○●º•○●º•○●º•○●º•○●

Ye pyar nahi , Hain Khel Priye

Ye pyar nahi , Hain Khel Priye


डॉ. सुनील जोगी की मशहूर हास्य कविता-
मुश्किल है अपना मेल प्रिये
ये प्यार नहीं है खेल प्रिये

तुम एम.ए. फर्स्ट डिवीजन हो
मैं हुआ मैट्रिक फेल प्रिये
तुम फौजी अफसर की बेटी
मैं तो किसान का बेटा हूं
तुम रबडी खीर मलाई हो
मैं तो सत्तू सपरेटा हूं
तुम ए.सी. घर में रहती हो
मैं पेड. के नीचे लेटा हूं
तुम नई मारूति लगती हो
मैं स्कूटर लम्ब्रेटा हूं
इस तरह अगर हम छुप छुप कर
आपस में प्यार बढाएंगे
तो एक रोज तेरे डैडी
अमरीश पुरी बन जाएंगे
सब हड्डी पसली तोड. मुझे
भिजवा देंगे वो जेल प्रिये
मुश्किल है अपना मेल प्रिये
ये प्यार नहीं है खेल प्रिये 



तुम अरब देश की घोडी हो
मैं हूं गदहे की नाल प्रिये
तुम दीवाली का बोनस हो
मैं भूखों की हड.ताल प्रिये
तुम हीरे जडी तस्तरी हो
मैं एल्युमिनियम का थाल प्रिये
तुम चिकेन, सूप, बिरयानी हो
मैं कंकड. वाली दाल प्रिये
तुम हिरन चौकडी भरती हो
मैं हूं कछुए की चाल प्रिये
तुम चन्दन वन की लकडी हो
मैं हूं बबूल की छाल प्रिये मैं पके आम सा लटका हूं
मत मारो मुझे गुलेल प्रिये
मुश्किल है अपना मेल प्रिये
ये प्यार नहीं है खेल प्रिये 

मैं शनिदेव जैसा कुरूप
तुम कोमल कंचन काया हो
मैं तन से, मन से कांशी हूं
तुम महाचंचला माया हो
तुम निर्मल पावन गंगा हो
मैं जलता हुआ पतंगा हूं
तुम राजघाट का शांति मार्च
मैं हिन्दू-मुस्लिम दंगा हूं
तुम हो पूनम का ताजमहल
मैं काली गुफा अजन्ता की
तुम हो वरदान विधाता का
मैं गलती हूं भगवन्ता की
तुम जेट विमान की शोभा हो
मैं बस की ठेलमपेल प्रिये
मुश्किल है अपना मेल प्रिये
ये प्यार नहीं है खेल प्रिये 



तुम नई विदेशी मिक्सी हो
मैं पत्थर का सिलबट्टा हूं
तुम ए.के. सैंतालिस जैसी
मैं तो इक देसी कट्टा हूं
तुम चतुर राबडी देवी सी
मैं भोला-भाला लालू हूं
तुम मुक्त शेरनी जंगल की
मैं चिडि.याघर का भालू हूं
तुम व्यस्त सोनिया गांधी सी
मैं वी.पी. सिंह सा खाली हूं
तुम हंसी माधुरी दीक्षित की
मैं पुलिस मैन की गाली हूं
गर जेल मुझे हो जाए तो
दिलवा देना तुम बेल प्रिये
मुश्किल है अपना मेल प्रिये
ये प्यार नहीं है खेल प्रिये 

मैं ढाबे के ढांचे जैसा
तुम पांच सितारा होटल हो
मैं महुए का देसी ठर्रा
तुम चित्रहार का मधुर गीत
मैं कृषि दर्शन की झाडी हूं
तुम विश्व सुंदरी सी महान
मैं ठेलिया छाप कबाडी हूं
तुम सोनी का मोबाइल हूं
मैं टेलीफोन वाला चोंगा
तुम मछली मानसरोवर की
मैं सागर तट का हूं घोंघा
दस मंजिल से गिर जाउंगा मत आगे मुझे ढकेल प्रिये
मुश्किल है अपना मेल प्रिये
ये प्यार नहीं है खेल प्रिये 

तुम जयप्रदा की साडी हो
मैं शेखर वाली दाढी हूं
तुम सुषमा जैसी विदुषी हो
मैं लल्लू लाल अनाडी हूं
तुम जया जेटली सी कोमल
मैं सिंह मुलायम सा कठोर
तुमहेमा मालिनी सी सुंदर
मैं बंगारू की तरह बोर
तुम सत्ता की महारानी हो
मैं विपक्ष की लाचारी हूं
तुम हो ममता जयललिता सी
मैं क्वारा अटल बिहारी हूं
तुम संसद की सुंदरता हो
मैं हूं तिहाड. की जेल प्रिये
मुश्किल है अपना मेल प्रिये
ये प्यार नहीं है खेल प्रिये.

Garbha

Garbha


    !! गर्भ !!
किती मंद तो प्रकाश तुझ्या गर्भामध्ये होता.
स्वर्गातला तो काळ माझ्या भोवताली होता.
एकटाच मी अन माझं जग तूच होतीस.



या भयाण जगापासून मला लपवून तू होतीस.
तुझ्या हृदयाचा आवाज किती मधुर तो होता.
तुझ्या प्रत्येक स्पंदनावर माझा छोटा जीव होता.
तुला मला जोडणारी एक कोमल दोर आत होती.
तुझी नाळ ती जणू वेल मला लपटलेली होती.
तुझा आवाज येता ओठ माझे हसायचे.
कान माझे फक्त तुझ्या आवाजाला तरसायचे.



माझ्यासाठी तू स्वतःला किती किती जपायाचीस.
एक मी जगावं म्हणुनी किती किती तू मरायाचीस.
जन्म मला देताना किती सोसले तू त्रास.
पण मी जगावं फक्त हाच तुझा ध्यास.
गर्भातले ते महिने पुन्हा येणार नाही.
पण मी तुझ्याशिवाय जगू शकणारच नाही... हे आई!!
माझी आई...