उसकी शादी हो गयी

उसकी शादी हो गयी

उसका शरीर जर्जर है...

लगता है लुटा लुटा सा..!

बाल भी बिखरे बिखरे हैं...

लगता है पिटा पिटा सा...!

मस्तिष्क अस्त व्यस्त है...

है कहीं खोया सा...!!!

जाग रहा है पर लगता है...

जैसे वो सोया सा...!

लगता है तबियत उसकी..

अब आधी हो गयी है...!

जी हाँ आप सही समझे

उसकी शादी हो गयी है...!!

यार दोस्त जब भी बुलाते

सदा वो फंसता था..!

खर्चा भी करता था हरदम

फिर भी हंसता था...!

जब भी मिलता मुस्कुराता

और हर्षाता था...!

सुखा सुखा लगता है अब...

तब बादल सा बरसता थ!..!

लगता है के अंग्रेजी पतलून

अब खादी हो गयी है...!

जी हाँ आप सही समझे

उसकी शादी हो गयी है..!!

अरे खुल्ले दिल का मालिक था..

अब कंजूस हो गया है..!

दो की जगह एक ही खाता..

मक्खीचूस हो गया है..!

पार्टी करता मौज उड़ाता...

क्या रंग वो जमाता था...!

पूरा ऐटम बम था वो...

बेचारा फुस्स हो गया है...!

लगता है बीवी उसकी..

उसकी दादी हो गयी है..!

जी हाँ आप सही समझे...

उसकी शादी हो गयी है...!!

रोज मिला करते थे हम सारे 

दोस्त गली के नुक्कड़ पर..!

मौक़ा ताड़ते रहते थे; और...

नज़र पड़ोसी के कुक्कड़ पर...!

एक दिन देखा जब मैंने 

उसे कई कई थैलों संग..!

सोचता हूँ कैसा हो गया..जब

नज़र पड़ी उस सुक्कड़ पर...!

पहले साल में हैं जुड़वां...

डबल आबादी हो गयी है...!

जी हाँ आप सही समझे...

उसकी शादी हो गयी है...!!

कभी तो इसको कभी तो...

उसको ढूंढता रहता था...!

भंवरे जैसा उड़ता फिरता...

घूमता रहता था...!

बन गया है पालतू अब...

पत्नीव्रता पति वो...!

जो हर कली हर फूल को..

बाग़ में चूमता रहता था...!

लगता उसकी जिन्दगी अब...

इन सबकी आदी हो गई है...!

जी हाँ आप सही समझे...

उसकी शादी हो गयी है..!!

कहता था शादी का लड्डू...

एक ना एक दिन खा ही लूंगा...!

पछताना ही है तो क्या...

अरे:! बाद में ही पछता लूंगा..!

यार दोस्त तुम साथ हो मेरे..

कभी जो विपदा आन पड़ी..!

तो तुममें से मदद के लिए...

किसी को भी बुला लूंगा...!

लगता है लड्डू हजम न हुआ..

गैस और बादी हो गयी है...!

जी हाँ आप सही समझे...

उसकी शादी हो गयी हैं..!!

वाह रे जमाने तेरी हद हो गई

वाह रे जमाने तेरी हद हो गई

वाह रे जमाने तेरी हद हो गई, 

बीवी के आगे माँ रद्द हो गई !

बड़ी मेहनत से जिसने पाला,

आज वो मोहताज हो गई !

और कल की छोकरी, 

तेरी सरताज हो गई !

बीवी हमदर्द और माँ सरदर्द हो गई !

वाह रे जमाने तेरी हद हो गई.!!

पेट पर सुलाने वाली, 

पैरों में सो रही !

बीवी के लिए लिम्का,

माँ पानी को रो रही !

सुनता नहीं कोई, वो आवाज देते सो गई !

वाह रे जमाने तेरी हद हो गई.!!

माँ मॉजती बर्तन, 

वो सजती संवरती है !

अभी निपटी ना बुढ़िया तू , 

उस पर बरसती है !

अरे दुनिया को आई मौत, 

तेरी कहाँ गुम हो गई !

वाह रे जमाने तेरी हद हो गई .!!

अरे जिसकी कोख में पला, 

अब उसकी छाया बुरी लगती,

बैठ होण्डा पे महबूबा, 

कन्धे पर हाथ जो रखती,

वो यादें अतीत की, 

वो मोहब्बतें माँ की, सब रद्द हो गई !

वाह रे जमाने तेरी हद हो गई .!!

बेबस हुई माँ अब, 

दिए टुकड़ो पर पलती है,

अतीत को याद कर, 

तेरा प्यार पाने को मचलती है !

अरे मुसीबत जिसने उठाई, वो खुद मुसीबत

 हो गई !

वाह रे जमाने तेरी हद हो गई .!!

I love so much my mother...

मां तो जन्नत का फूल है,

प्यार करना उसका उसूल है ,

दुनिया की मोह्ब्बत फिजूल है ,

मां की हर दुआ कबूल है ,

मां को नाराज करना इंसान तेरी भूल है ,

मां के कदमो की मिट्टी जन्नत की धूल है ,

अगर अपनी मां से है प्यार तो 

अपने सभी दोस्तो को सेन्ड करे वरना ,

ये मेसेज आपके लिये फिजूल है

हाफ सेंच्यूरी

हाफ सेंच्यूरी 

मध्य बिंदु आला आयुष्याचा

हाफ सेंच्यूरी हा शतायुषीचा

ना इकडचे राहीलो ना तिकडचे

ना जवान ना वृद्धावस्थे कडचे

काही झालेत थोडे स्थूल, काही लठ्ठे

काही मात्र आहेत टुणटुणीत पठ्ठे

काहिंची पिल्लं गेली घरटे सोडून

काहीं अजून काढतात रात्र जागून

लागले कोणास चश्मे, कोणाला कवळ्या

कोणा कोणाला बीपी शुगरच्या गोळ्या

चेहऱ्यावर दिसू लागल्या महीन सुरकुत्या

त्या लपवण्यास करतो अतोनात खटपट्या

आता लवकरच गुडघे दुखू लागतील 

काहींच्या डोळ्यात कॅटरॅक्ट पण होतील

लागेल कार्डीयाक बायपास काहींना

नी जॅाइन्ट हिप जॅाइन्ट रिप्लेस बाकींना

काहींना अलझायमर्स...किंवा डिमॅनशीया

बऱ्याच जणांना इनसॅामनीया वा अॅमनेशीया

सुरू होण्या पूर्वी ही शरीराची पूरती घसरण 

प्लीज एन्जोय करा आयुष्याचा क्षणोन-क्षण

छंद जोपासा..मित्र बनवा..जग सारे फिरून घ्या...

काम तर आहेच हो...स्वत:ला पण थोडा वेळ द्या...

हाफ सेंच्युयरी आलीय...स्वत:ला पण थोडा वेळ द्या.

माझ्या गावाकडं चल माझ्या दोस्ता

माझ्या गावाकडं चल माझ्या दोस्ता

काट्याकुट्याचा तुडवीत रस्ता।

माझ्या गावाकडं चल माझ्या दोस्ता।।।धृ।।

कशी ऊन्हात तळतात माणसं।

कशी मातीत मळतात माणसं।

कशी खातात जिवाला खस्ता।

माझ्या गावाकडं चल माझ्या दोस्ता।।१।।

काळ्या बापाचं हिरवं रानं।

काळ्या माईनं पिकवलं सोनं।

पण त्यांच्या घामाचा भाव लय सस्ता।

माझ्या गावाकडं चल माझ्या दोस्ता।।२।।

ईथं डब्यात तुला साखर लागतीया गोड।

तिथं शेतात माझ्या बापाच्या अंगाला फोड।

पण भाव ठरतो त्याला न पुसता।

माझ्या गावाकडं चल माझ्या दोस्ता।।३।।

जवा दुष्काळ घिरट्या घाली।

तवा गावाला कुणी न वाली।

कसं सुगीत घालतात गस्ता।

माझ्या गावाकडं चल माझ्या दोस्ता।।४।।

या भुमिचा मुळाधिकारी।

बाप झालाय आज भिकारी।

गाव असुन झालाय फिरस्ता।

माझ्या गावाकडं चल माझ्या दोस्ता।।५।।

काट्याकुट्याचा तुडवीत रस्ता।

माझ्या गावाकडं चल माझ्या दोस्ता।।

तुलना

तुलना 

आई बाबा अशी तुलना 

मुळीच मला मान्य नाही .

जो तो आहे आपल्या जागी 

त्यांना वेगळ तोलणं योग्य नाही .

मातृ पितृ देवो भव

सारे म्हणतोना आपण 

मग देवांमध्ये उगाच का ?

करतो आपण असे विभाजन .

केले चिंतन कितीही मंथन 

निष्पन्न काही होणार नाही .

आई बाबा अशी तुलना 

मुळीच मला मान्य नाही .

दोघेच मुलांना जन्म देतात 

संस्कारही तेच करतात .

ताठ मानेने जगण्याचे 

पंखात बळ तेच भरतात.

अपार कष्ट दोघांचेही 

आपण का मानीत नाही .

आई बाबा अशी तुलना 

मुळीच मला मान्य नाही .

एक हात रागावणारा 

दुसरा डोळे पुसणारा .

ठेच लागून धडपडताना 

एक हात सावरणारा .

कोण श्रेष्ठ कोण कनिष्ठ 

कोणी लहान मोठे नाही .

आई बाबा अशी तुलना 

मला मुळीच मान्य नाही .

आई बाबांवर एकत्र कविता 

कधी कुणी लिहिली का ?

आई बाबांवर एकत्र गाणं

कधी कोणी गायलंय का ?

कोण जाणे कवीनाही 

लिहावेसे का वाटत नाही .

आई बाबा अशी तुलना 

मुळीच मला मान्य नाही .

दोघांनाही एकत्र लिहावे 

कविता अथवा गाण्यांमधूनी

महती त्यांची द्विगुणीत होईल 

नव्या वेगळ्या सुरांमधुनी.

तीच भाषा अन तेच शब्द ही

फरक आणखी काही नाही .

आई बाबा अशी तुलना 

मुळीच मला मान्य नाही .

एकाच नाण्याच्या बाजू दोन 

दोन शरिरे एक मंन

आपणच त्यांना वेगळं करतो 

शब्दांमधून वेगळं तोलतो .

आई महान की बाप महान 

कवितेमधून मायने भरतो .

कोणी किती काही लिहो 

श्रेष्ठत्व कुणाचे ढळत नाही .

आई बाबा अशी तुलना 

मुळीच मला मान्य नाही .

आई आईपण पेलते 

बाप बापपण  पेलतो .

कुणीच कुठे कमी नाही .

इवल्या इवल्या चिमण्यांना 

त्यांच्याशिवाय जग नाही .

आईच्या हातांमध्ये 

बळ असते बाबांचे .

बाबांच्या हृदयामध्ये 

मंन असते आईचे .

एकमेकांशिवाय त्यांचे जगणं

बुद्धिलाच कुणाच्या पटणार नाही .

आई बाबा अशी तुलना 

मुळीच मला मान्य नाही .

जो तो आहे आपल्या जागी 

त्यांना वेगळं तोलण योग्य नाही .

मालवणी कविता

मालवणी कविता

"गावपण"इसरान आम्ही, 

घातलौ विकासाचो घाट.

पायार धोंडो मारून सोताच्या, 

लावलौ सगळी वाट.

डायनिंग टेबला इली घरात, 

रव्हले पुजेपुरते पाट

सोरकुल, मडके वांगडा संपलो, 

उभ्या पंगतींचो थाट.

ग्यासची गाडी गावात इल्यार, 

धरली चुलीनी वाट

मसनीत कपडे धुतल्यापासून, 

आता दुखना नाय पाठ.

बजेटमधे बसले फ्रीज 

आणि फुटान गेले माठ

एसी पंखे दिसले थयसुन

मेल्या वाऱ्याकच लागली नाट.

बाईर पंप जोडल्यापासून, 

शाप गंजान गेलो राट.

कसलो सडो आणि कसली रांगोळी,

उठाकच वाजतत आठ.

पाटो वरवंटो मांगरात पडलोहा, 

मिक्सरा तूच काय वाटूचा तां वाट.

घिरटी जाती गेली काळाआड, 

आता गिरणी सतराशे साठ.

व्हायन-मुसाळ लग्नापुरताच, 

तावंय्  भाड्यान्  देता भट.

हातात आमच्या कायच रव्हाक नाय,

पण तेकाच म्हनतव "वट".

कधी टीवी, कधी मोबाइल, 

पोरा घेवन बसतत नेट.

वर्षान कधीतरी होता त्येंची, 

रानावना वांगडा भेट.

"गावपण" इसरान आम्ही

घातलव विकासाचो घाट.

पायार धोंडो मारून सोताच्या, 

लावलव सगळी वाट.

अरे खय नेउन ठेवलोहा कोकणांक आम्ही?

प्राणसखी

प्राणसखी

घरी असलीस म्हणजे सारखे

 " हे करा अन् ते करा "

पेपर खाली पडला तरी

" किती हो केला पसारा "

म्हणून म्हटले चार दिवस

जावून ये तु माहेरी

निवांत आणि सुखाने

एकटाच राहीन घरी

सोडून आलो तिला मग

आनंदाने काल

काय सांगू मित्रांनो

तुम्हा माझे हाल

सकाळीच उठल्यावर

आधी कचरा काढू

सगळे कोपरे धुंडाळले पण

सापडला नाही झाडू

ठेवला कचरा तसाच म्हटलं

दात घासू बेस्ट

ब्रश तर सापडला पण

कुठे ठेवली पेस्ट

आंघोळीला गारच पाणी

वाटेल म्हटलं छान

टॅावेल राहीला बाहेरच

कुणाला सांगू आण

सापडेना पातेले 

दुधवाला आला

इकडून तिकडून सापडले तर

झाकण नाही त्याला

चहा करायला गेलो तर

सापडेना साखर

गॅस काही पेटेना

बिघडलेला लायटर

दुपारचे जेवण खाणावळीत

तिखट किती भाजी

जाड जाड पोळ्या खायला

मन होईना राजी

वरण खुप पातळ अन्

भातालाही कणी

तोंडात घास घालताच

डोळ्यांत आले पाणी

वाटे कटकट तुझी राणी

तु घरी असताना

जीवन सारे सुने वाटे

तु जवळ नसताना

मी जर असेल शिव तर

तु माझी शक्ती

सदा जवळी असावीस तु

हीच आता आसक्ती

सहचारिणी हे प्राणसखे

विनवितो मी गं तुला

जेव्हा कुठेही जाशील तु

घेऊन जा गं मला.