Aai

Aai

"आई"..."आई"..."आई"...असते...
देऊळ नसते...
देव नसते...
दुधावरली साय नसते...
फुल नसते...
चंद्र, तारा, वारा, चांदण्या, आकाश नसते...
अथांग अथांग सागर नसते...
"आई"...म्हणजे नक्की काय...?

कोणीही सांगू शकणार नाही...
पण तरीही मला वाटते...
"आई"... म्हणजे तीच्या मुलाला...
या जगात तुच " सर्वश्रेष्ठ " आहेस...
असा आत्मविश्वास देणारी...
एक महान...प्रेमळ...व्यक्ती...असते !!!
"आई"..."आईच"...असते...!!!!
- - -
सकाळी सकाळी धपाटे घालुन उठवते.. ती असते
आई
उठल्या उठल्या आवडीचा नाश्ता बनवून देते..
ती असते आई
नाश्ता संपवायच्या आत डब्याची काळजी करते..
ती असते आई

काय करीन ते घेउन जा म्हणताना सगळ
काही आवडीचे करून देते.. ती असते आई
साडीला हात पुसत व्यवस्थित जा म्हणते..
ती असते आई
परतण्याची आतुरतेने वाट बघत बसते.. ती असते
आई
आपण झोपेपर्यंत सतत जागी राहते.. ती असते आई
आणि जिच्याशिवाय आपल संपूर्ण आयुष्यच
अपूर्ण असते ..
ती असते आई..!
ती असते आई..!

Ramchandra

Ramchandra

चाँद को भगवान् राम से यह शिकायत है की दीपवली का त्यौहार अमावस की रात में मनाया जाता है और क्योंकि अमावस की रात में चाँद निकलता ही नहीं है इसलिए वह कभी भी दीपावली मना नहीं सकता। यह एक मधुर कविता है कि चाँद किस प्रकार खुद को राम के हर कार्य से जोड़ लेता है और फिर राम से शिकायत करता है और राम भी उस की बात से सहमत हो कर उसे वरदान दे बैठते हैं आइये देखते हैं ।
**************************************

जब चाँद का धीरज छूट गया ।
वह रघुनन्दन से रूठ गया ।
बोला रात को आलोकित हम ही ने करा है ।
स्वयं शिव ने हमें अपने सिर पे धरा है ।

तुमने भी तो उपयोग किया हमारा है ।

हमारी ही चांदनी में सिया को निहारा है ।
सीता के रूप को हम ही ने सँभारा है ।
चाँद के तुल्य उनका मुखड़ा निखारा है ।

जिस वक़्त याद में सीता की ,
तुम चुपके - चुपके रोते थे ।
उस वक़्त तुम्हारे संग में बस ,
हम ही जागते होते थे ।

संजीवनी लाऊंगा ,
लखन को बचाऊंगा ,.
हनुमान ने तुम्हे कर तो दिया आश्वश्त
मगर अपनी चांदनी बिखरा कर,
मार्ग मैंने ही किया था प्रशस्त ।
तुमने हनुमान को गले से लगाया ।
मगर हमारा कहीं नाम भी न आया ।

रावण की मृत्यु से मैं भी प्रसन्न था ।

तुम्हारी विजय से प्रफुल्लित मन था ।
मैंने भी आकाश से था पृथ्वी पर झाँका ।
गगन के सितारों को करीने से टांका ।

सभी ने तुम्हारा विजयोत्सव मनाया।
सारे नगर को दुल्हन सा सजाया ।
इस अवसर पर तुमने सभी को बुलाया ।
बताओ मुझे फिर क्यों तुमने भुलाया ।
क्यों तुमने अपना विजयोत्सव
अमावस्या की रात को मनाया ?

अगर तुम अपना उत्सव किसी और दिन मानते ।
आधे अधूरे ही सही हम भी शामिल हो जाते ।
मुझे सताते हैं , चिड़ाते हैं लोग ।
आज भी दिवाली अमावस में ही मनाते हैं लोग ।

तो राम ने कहा, क्यों व्यर्थ में घबराता है ?
जो कुछ खोता है वही तो पाता है ।
जा तुझे अब लोग न सतायेंगे ।
आज से सब तेरा मान ही बढाएंगे ।
जो मुझे राम कहते थे वही ,
आज से रामचंद्र कह कर बुलायेंगे

Tarihi mazha jeevan sukhacha hota

Tarihi mazha jeevan sukhacha hota 

माझं घर तसं तीन खोल्यांचेच होतं- आजोबांपासून नातवापर्यंत भरलेल होत

पोपट, कुत्रा, मांजरांनाही मुक्तद्वार होतं- घरादाराला कधीही ’लॉक'  नव्हतं..

तरीही माझ जीवन सुखाच होत ||१||

आजोबांच स्थान घरात सर्वोच्च होत- स्वयंपाकघर आजीच्या ताब्यात होत,

पाहुण्यांचे येणे-जाणे नित्याचेच होत- आई-बाबांना एकमेकांशी बोलताही येत नव्हत..

तरीही माझ जीवन सुखाच होत ||२||

घरासमोर छोटंसं अंगण होत- तुळस, प्राजक्ताला तिथे फुलता येत होत,

दारात रांगोळी काढणे अनिर्वाय होत- विहिरीवरून पाणी भरण कष्टाचं होत,

तरीही माझ जीवन सुखाच होत || ३ ||

आंघोळीला लाईफ़बॉय साबण असायचा, माणसापासून म्हशीपर्यंत सगळ्यांनाच चालायचा,

दात घासायला कडुलिंबाचा फ़ाटा लागायचा- दगडाने अंग घासण फ़ारस सुसह्य नव्हतं

तरीही माझ जीवन सुखाच होत || ४ ॥

पायात चप्पल असण सक्तीच नव्हतं- अंडरपॅट बनियनवर फ़िरण जगन्मान्य होतं

शाळेसाठी मैलभर चालण्याच अप्रूप नव्हतं- मोठ्यांना सायकलशिवाय दुसर वाहन नव्हत..

तरीही माझ जीवन सुखाच होत || ५ ॥

शाळेत गुरुजनांप्रती आदर होता- घोकंपट्टीला दुसरा पर्यायच नव्हता,

पाढे पाठांतराचा आग्रह सर्वत्र होता- छडी हे शिक्षकाचं लाडक शस्त्र होतं..

तरीही माझ जीवन सुखाच होत || ६ ॥

शाळेत गरीब श्रीमंत हा भेदभाव नव्हता, --नादारी सांगण्यात काही संकोच नव्हता,

अंगणात येवून शिकणाराही एक वर्ग होता -  कलांना "भिकेचे डोहाळे" असच नाव होते,

तरीही माझ जीवन सुखाच होत || ७ ॥

नव्या कपड्यांचा लाभ लग्न-मुंजीतच व्हायचा - पाटाखालच्या इस्त्रीला पर्याय नसायचा, 

शाळेचा युनिफोर्म थोरल्याकादूनच मिळायचा - तिन्हीसांजेला घरी परतणे सक्तीच होते,

तरीही माझ जीवन सुखाच होत || ८ || 

वळचणीत चिमण्यांच्या पिढ्या नांदायाच्या - पोपटांचा थवा झाडावर विसावायचा,

कुत्रा, मांजर, डुकरानी गाव भरलेला असायचा - उंदीर, डास, ढेकुण यांचे सार्वभौम्या राज्य होत..

तरीही माझ जीवन सुखाच होत || ९ ||

पुस्तकातले प्राणी अचानक रानात दिसायचे - घाबरगुंडी उडाली तरी ते आपलेच वाटायचे,

उरलेले प्राणी नंतर पेशवेपार्कात भेटायचे - नौनवेज खाण हे तर माहितीच नव्हत,

तरीही माझ जीवन सुखाच होत || १० ||

शाळेत अभ्यासाला खूप महत्व होते- नंबरावर बक्षीस/छड्या यांचे प्रमाण ठरत असत, 

कॉपी, गाईड, क्लासेसना स्थानही नव्हत - वशिल्याने पास होण माहितीच नव्हत,

तरीही माझ जीवन सुखाच होत || ११ ||

गावची जत्रा  हीच एक करमणूक असायची - चक्र - पाळण्यात फिरण्यात मजा मिळायची, 

बुढ्ढीके बाल, गाठीशेवेची तोंडलावणी व्हायची - विमानातला फोटो काढण चमत्कारिक होत,

तरीही माझ जीवन सुखाच होत || १२ ||

गावाबाहेरच जग हिरवागार असायचं - सगळ्या नद्यांचे पाणी स्वच्छच असायचे, 

पावसाळ्यात ढगांनी आकाश भरायचं - प्रदूषण, पर्यावरण वगैरे माहितीच नव्हत,

तरीही माझ जीवन सुखाच होत || १३ || 

हुतुतू आट्यापाट्याचा खेळ गल्लीत चालायचा - क्रिकेटच्या मैचेस चाळीत व्हायच्या,

बापू नाडकर्णी, चंदू बोर्डेच्या गोष्टी रंगायच्या -  डे-नाईट, ट्वेंटी- २० चे नावही नव्हते,

तरीही माझ जीवन सुखाच होत || १४ ||

प्रवास झालाच तर एस्तीनेच व्हायचा - गचके, ठेचकाळणे याला अंत नसायचा,

होल्डोलसोबत फिरकीचा तांब्याही लागायचा - लक्झरी, फर्स्टक्लास एसीच नावही नव्हत,

तरीही माझ जीवन सुखाच होत || १५ ||

दिवाळी खर्या अर्थाने दिवाळी होती - चमन चिडी, पानपट्टी, भुईनळ्या यांची रात होती,

रंगीत तेल, उटणे, मोती साबणाची ऐश होती - लाडू, चकल्या, करंज्या यांचे दर्शन वार्षिकच होत..

तरीही माझ जीवन सुखाच होत || १६ ||

जुनाट रेडिओतून आकाशवाणी बरसायाची - बिनाका गीतामालेने बुधवारची रात्र सजायची,

रेडीवो सिलोनने तारुण्याची लज्जत वाढायची - ताई, नाना हरबा यांच्या इतकाच बालोद्यान असायचा,

तरीही माझ जीवन सुखाच होत || १७ ||

खाण्याच्या बाबतीत भेदभाव केला जायचा - दादाच्या ताटात जास्त शिरा पडायचा,

पानात टाकणार्याच्या पाठीत रट्टा बसायचा - हौटेलात जाणं तर पूर्ण निषिद्ध होत,

तरीही माझ जीवन सुखाच होत || १८ ||

मामाच्या गावाला कधी जाणं-येण होत - धिंगामस्ती करायला नैशनल परमिट होत,

विहिरीत पोहायला तिथेच मिळत होत - भावूबिजेला आईच्या ताटात फारस पडत नव्हत,

तरीही माझ जीवन सुखाच होत || १९ ||

घरातले पुरुष कर्तेसवरते असायचे - बायांना दुपारी झोपणे माहिती नसायचे,

पोराबाळाना गोडधोड सणावारीच मिळायचे - प्रायव्हसीला तिथे काडीचंही स्थान नव्हत,

तरीही माझ जीवन सुखाच होत || २० ||

पाव्हणे रावळे इ चा घरात राबता असायचा - सख्खा, चुलत, मावस असा भेदभाव नसायचा,

गाववाल्यानाही पंक्तीत सन्मान असायचा - पंक्तीत श्लोक म्हणण मात्र सक्तीच होत,

तरीही माझ जीवन सुखाच होत || २१ ||  

आज घराऐवजी लक्झुरीयास फ्लेट आहे - मोपेड, स्कूटर, मोटारचा सूळसुळाट आहे, 

टीव्हीवर शंभर वाहिन्यांचा दनदणात आहे - फास्टफूड, पार्ट्या, ड्रिंक्स याना सन्मान आहे,

कौटुंबिक सुसंवादाची मात्र वानवा आहे || २२ ||

आज मुलांसाठी महागडी शाळा-कॉलेजेस आहेत - दूध, बूस्ट, कोम्प्लैनचा भरपूर मारा आहे,

क्लास, गाईड, कैल्क्यूलेटरची ऐशच ऐश आहे - कपडे, युनिफोर्म. क्रीडासाहित्य हवे तितके आहे,

बालकांच्या नशिबी मात्र  पाळणाघर आहे || २३ ||

आज पतीला ऑफिसात मरेस्तोवर काम आहे - सुशिक्षित पत्नीला करियरचा हव्यास आहे,

एक्स्ट्रा ऐक्तिवितीजना घरात सन्मान आहे - छंद, संस्कार यांच्यासाठी क्लासेस उपलब्ध आहे,

आजीआजोबाना वृद्ध आश्रमाचा रस्ता मोकळा आहे || २४ ||

आज घरात प्रचंड आर्थिक सुबत्ता आहे - मागेल ती वस्तू क्षणात हजार होते आहे,

इन्स्टालमेंट, क्रेडीट कार्डचा सूळसुळाट आहे - सध्या बायवान गेटवनचा जमाना आहे..

म्हणून

पैशावर  समाधान फ्री मिळण्याची मी वाट पहात आहे, 

पैशावर  समाधान फ्री मिळण्याची मी वाट पहात आहे.. || २५ ||

Cheu Tai Daar Ughad

Cheu Tai Daar Ughad

चिऊताई दार उघड...

दार उघड

दार उघड चिऊताई
चिऊताई दार उघड !

दार असं लावून,
जगावरती कावून,

किती वेळ डोळे मिटून आत बसशील?
आपलं मन आपणच खात बसशील ?

वारा आत यायलाच हवा!
मोकळा श्वास घ्यायलाच हवा !

दार उघड, दार उघड,
चिऊताई चिऊताई, दार उघड !

फुलं जशी असतात,  
तसे काटेही असतात.

सरळ मार्ग असतो,  
तसे फाटेही असतात !

गाणा-या मैना असतात.  
पांढरे शुभ्र बगळे असतात. कधी कधी कर्कश्श काळे कावळेच फ़क्त सगळे असतात .

कावळ्याचे डावपेच पक्के असतील.  
त्याचे तुझ्या घरट्याला धक्के बसतील .

तरीसुद्धा या जगात वावरावंच लागतं.  
आपलं मन आपल्यालाच सावरावं लागतं .

दार उघड दार उघड चिऊताई,
चिऊताई दार उघड !

सगळंच कसं होणार आपल्या मनासारखं? आपलं सुद्धा आपल्याला होत असतं परकं !

मोर धुंद नाचतो म्हणून आपण का सुन्न व्हायचं? कोकीळ सुंदर गातो म्हणून आपण का खिन्न व्हायचं ?

तुलना करित बसायचं नसतं गं प्रत्येकाचं वेगळेपण असतं गं !

प्रत्येकाच्या आत फुलणारं फूल असतं.

प्रत्येकाच्या आत खेळणारं मूल असतं !

फुलणा-या फुलासाठी,  
खेळणा-या मुलासाठी ,

दार उघड दार उघड 
चिऊताई चिऊताई दार उघड !

निराशेच्या पोकळीमध्ये काहीसुद्धा घडत नाही. आपलं दार बंद म्हणून कुणाचंच अडत नाही !

आपणच आपला मग द्वेष करू लागतो आपल्याच अंधाराने आपलं मन भरू लागतो

पहाटेच्या रंगात तुझं घरटं न्हालं.  
तुला शोधित फुलपाखरु नाचत आलं .

चिऊताई चिऊताई तुला काहीच कळलं नाही .

तुझं दार बंद होतं.
डोळे असून अंध होतं .

बंद घरात बसून कसं चालेल?
जगावरती रुसून कसं चालेल ?

दार उघड दार उघड चिऊताई चिऊताई दार उघड !

- मंगेश पाडगावकर

Foetus (Garbha)

Foetus (Garbha)

!! गर्भ !!

किती मंद तो प्रकाष तुझ्या गर्भा मधे होता
स्वर्गातला तो काळ माझ्या भोवताली होता

एकटाच मी अन माझ जग तूच होती
या भयाण जगा पासून मला लपवून तू होती

तुझ्या हृदयाचा आवाज किती मधुर तो होता
तुझ्या प्रत्येक स्पन्द्नावर माझा छोटा जीव होता

तुला मला जोडणारी एक कोमल दोर आत होती
तुझी नाळ ती जणू वेल मला लपटलेली

तुझा आवाज येता ओठ माझे हसायचे
कान माझे फक्त तुझ्या आवाजाला तरसायचे

माझ्या साठी तू स्वतःला किती किती जपायाची
एक मी जगवो म्हणुनी किती किती तू मरायाचि

जन्म मला देताना किती सोसले तू त्रास
पण मी जगावो फक्त हाच तुझा ध्यास

गर्भातले ते महिने पुन्हा येणार नाही
पण मी आई तुझ्या शिवाय जगू शकणारच नाही

आज सुध्धा ती नाळ आपल्याला जोडून आहे
आज सुध्धा मी तसाच तुझ्या गर्भातच आहे

Thoda Jagla Pahije

Thoda Jagla Pahije

*थोड जगलं पाहिजे.........!!*

आयुष्याच्या अल्बममध्ये
आठवणींचे फोटो असतात,
आणखी एक कॉपी काढायला
निगेटिव्हज मात्र शिल्लक नसतात.

गजर तर रोजचाच आहे
आळसाने झोपले पाहिजे,
गोडसर चहाचा घोट घेत
Tom & Jerry पाहिलं पाहिजे.

आंघोळ फक्त दहा मिनिटे?
एखाद्या दिवशी तास घ्या,
आरशासमोर स्वतःला
सुंदर म्हणता आलं पाहिजे.

भसाडा का असेना
आपल्याच सुरात रमलं पाहिजे,
वेडेवाकडे अंग हलवत
नाचण सुध्दा जमलं पाहिजे.

गीतेचा रस्ता योग्यच आहे
पण एखादा दिवस पाडगावकराना द्या,
रामायण मालिका नैतिक थोर
"बेवॉच" सुध्दा एन्जॉय करता आली पाहिजे.

कधी तरी एकटे
उगाचच फिरले पाहिजे,
तलावाच्या काठावर
उताणे पडले पाहिजे.

संध्याकाळी मंदिराबरोबरच
बागेत सुध्दा फिरलं पाहिजे,
"फुलपाखराच्या" सौंदर्याला
कधीतरी भुललं पाहिजे.

द्यायला कोणी नसलं
म्हणून काय झालं?
एक गजरा विकत घ्या
ओंजळ भरुन फुलांचा नुसता श्वास घ्या.

रात्री झोपताना मात्र
दोन मिनिटे देवाला द्या,
एवढया सुंदर जगण्यासाठी
नुसतं थँक्स तरी म्हणा..!

Pahata Pahata Mothe Zhalo

Pahata Pahata Mothe Zhalo


पाहता पाहता मोठे झालो
सगळेच गणित बदलत गेले
छोट्या छोट्या आनंदाचे
क्षण केव्हाच उडून गेले 

गल्लीमध्ये क्रिकेट खेळणे
म्हणजे मोठी धमाल असे
दोन दगडांच्या stumpa मध्ये
world cup ची मजl असे 

शनिवारच्या सकाळी शाळेचे
आवरताना धांदल होई
आणि म्हणता म्हणता दंग्यांमध्ये
रविवार हळूच निघून जाई 

वर्गातील भांडणे सोडवताना
शिक्षकांच्या नाकी दम येई
आम्हाला'वळण'लावायच्या नादात
शेवटी घरात्ल्यानाच'बाक'येई 

क्लासेस, college, tution च्या गडबडीत
'परीक्षा'हेच उद्देश बनले
आणि बालपणीचे सुंदर दिवस
आयुष्याच्या डायरीत मागे पडले 

पाहता पाहता मोठे झालो
सगळेच गणित बदलत गेले
छोट्या छोट्या आनंदाचे
क्षण केवच उडून गेले 

आजच्या मोठ्या पगारामध्ये
साठवलेल्या भिशी ची मजा नाही
मधल्या सुट्टीच्या डब्याची चव
office च्या lunch -break ला नाही 

आजच्या फोर व्हीलर long drive la
सायकल च्या डब्बल सीटची सर नाही
रात्रभर मारलेल्या गप्पांची गम्मत
आजच्या face बुक chatting ला नाही 

गुंफता गुंफता नात्यांचे बंध
किस्से सारे आठवत गेले
आज थोडे थांबून मागे पाहताना
अश्रू माजे ओघळून गेले 

Vahiche Shevatche Pan

Vahiche Shevatche Pan

 

वहीचे शेवटचे पान
पहिल्या पानापेक्षा निराळे असते.

या दोन पानांत
मैलाचे अंतर असते.

पहिले पान देखाव्याचे
किती किती सोवळे.

शेवटला देखावा नाही मनाने पण मोकळे.

पहिल्यावर एक सुटसुटीत नाव
एकच पत्ता एकच गाव

शेवटचे पान? कोणाचेही पत्ते, कोणाचीही नावे
शेवटच्या पानाची अनेक गावे.

पहिले कोरे, पांढरे फटफटीत शेवटचे रंगीत तेवढेच टवटवीत.

पहिल्याचा तोरा, भारी डौल नाही कळायचे शेवटाचे मोल.

शेवटच्या पानाला उभ्या, आडव्या, तिरक्या रेघोट्या विविध आकृतींच्या अनेक राहुट्या. कुणीही यावे लिहून जावे आपले नाव ठेवून जावे शेवटच्या पानाने ते जपावे||

मध्येच फुल मध्येच पान कुणीही दावी आपली शान

राग नाही, लोभ नाही सगळेच कसे सम समान कुणाचे काहीही होवो,....... माझे मात्र एक व्हावे होता आले तर माझे जीवन शेवटचे पान व्हावे.........

Mitrasathi Kai Pan

Mitrasathi Kai Pan


 रता पूरेना ते आयुष्य,
     मिळता मिळेना ते प्रेम जुळता जुळेना ती सोबत,
     पुसता पुसेना ती आठवण म्हणूनच कालपण,आजपण
     आणि उद्यापण, " तुमच्यासाठी कायपण " !!!

 

शाळेत असतं बालपण,
   काॅलेजात असतं तरूणपण बरणीला असतं झाकण,
   आणि पेनाला असतं टोपण मित्र आहोत आपण,
   " मित्रांसाठी कायपण " !!!

साद घाला कधीपण,
     उभे राहु आम्हीपण, तुमचे मन हेच आमचे सिँहासन,
    आमचीपण करत जा आठवण, फक्त बोलत नाही तर करुन दाखवू
    "तुमच्यासाठी काय पण"...'

Atta Tari Marathi Bol.....

Atta Tari Marathi Bol.....

इंग्रजीच्या नादापाई,
मराठीचा डब्बा गोल ।।
मराठी माणसा,
आता तरी मराठीत बोल ।।

इंग्रजीच्या पेपरात होतो
वर्ग सारा पास ।।

पण मराठीचा पोरगा होतो मराठीत नापास ।।

प्रेम करतो म्हटलं की पोरगी समजते शेंबड्या ।।  
अन आय लव यू म्हटल्यावर मनात मारते उड्या ।।

माय झाली मॉम आणि बाप झाला डँड।।  
रेव्ह पार्टीत नाचून पोर झाली मॅड ।।

भांडण करते बायको धरते एकच हेका ।।  
कायबी झालं तरी चालंल पोरगं इंग्लीश शाळंत टाका ।।

मराठी माणसापासूनच आहे खरा मराठीला धोका ।।

शाळेला मिळत नाही मराठीचा शिक्षक, मराठी माणूसच आहे मराठीचा भक्षक ।।

तुकोबाची अभंगवाणी, आन् मराठीचा गोडवा।।  
मराठी माणसाचे नववर्ष असतो गुढीपाडवा ।।

सावध व्हा मित्रहो, जपा मायबोली ।।
भाषा रक्षणासाठी बोला मायबोली ।।

मुंबईला म्हणतो बॉम्बे, अन मद्रासला मात्र चेन्नाई, कॉस्मोपोलिटन बनण्याची आम्हालाच जणू घाई !

डोके आहे शाबूत का झाला आहे खोका? मराठी माणसापासूनच मराठीला आहे धोका !

।। जय महाराष्ट्र , मी मराठी ।।

Baba Retire Hoto Ahe

Baba Retire Hoto Ahe

बाबा रिटायर होतोय
आज माझंच मला कळून चुकलं,
मलाच नातं नीट जपता नाही आलं.

आज जेवून झाल्यावर बाबा बोलला,
"मी आता रिटायर होतोय, 

मला आता नवीन कपडे नको,
जे असेल ते मी जेवीन,
जे असेल ते मी खाईन,
जसा ठेवाल तसा राहीन."

काहीतरी कापताना सुरीने बोट कापलं जावं, आणि टचकन पाणी डोळ्यात यावं,
काळीजच तुटावं, अगदी तसं झालं.

एवढंच कळलं कि आजवर जे जपलं ते सारंच फसलं.
का बाबाला वाटलं तो ओझं होईल माझ्यावर ?
मला त्रास होईल जर तो गेला नाही कामावर ?
तो घरात राहिला म्हणून कोणी ऐतखाऊ म्हणेल,
कि त्याची घरातली किंमत शून्य बनेल.  

आज का त्याने दम दिला नाही,
"काय हवं ते करा माझी तब्बेत बरी नाही, 
 मला कामावर जायला जमणार नाही."

खरंतर हा अधिकार आहे त्याचा सांगण्याचा,  
पण तो काकुळतीला का आला?

ह्या विचारातच माझं मनं खचलं.  
नंतर माझं उत्तर मला मिळालं,
जसा जसा मी मोठा होत गेलो,
बाबाच्या कवेत मावेनासा झालो.  
नुसतं माझं शरीर वाढत नव्हतं,
त्याबरोबर वाढत होता तो अहंकार,  
आणि त्याने वाढत होता तो विसंवाद,

आई जवळची वाटत होती,  
पण बाबाशी दुरावा साठत होता.
मनाच्या खोल तळापर्यंत प्रेमच प्रेम होतं,  
पण ते शब्दात सांगताच आलं नाही,  
बाबानेही ते दाखवलं असेल,  
पण दिसण्यात आलं नाही.

मला लहानाचा मोठा करणारा बाबा, 
 स्वःताच स्वतःला लहान समजत होता.  
मला ओरडणारा - शिकवणारा बाबा,  
का कुणास ठाऊक बोलताना धजत होता.

मनाने कष्ट करायला तयार असलेल्या बाबाला, 
शरीर साथ देत नव्हतं, हे त्या शून्यातून सारं उभं
केलेल्या तपस्वीला, घरात नुसतं बसू देत नव्हतं. 
 हे मी नेमकं ओळखलं.  
खरंतर मी कामावर जायला लागल्यापासून, 
सांगायचच होतं त्याला कि थकलायेस आराम कर, 
पण आपला अधिकार नव्हे सूर्याला सांगायचा कि “मावळ आता”.

लहानपणीचे हट्ट पुरवणारा बाबा,
मधल्या वयात अभ्यासासाठी ओरडणारा बाबा,  
आणि नंतर चांगलं वागण्यासाठी कानउघडणी करणारा बाबा,  
आजवर सारं काही देऊन कसलीच अपेक्षा न ठेवता, 
जेव्हा खुर्चीत शांत बसतो,
तेव्हा वाटतं कि काही जणू आभाळंच खाली झुकलं.

आज माझंच मला कळून चुकलं.

Sagla Tuzhya Navacha.....

Sagla Tuzhya Navacha.....

विचार करायला लावणारा ,
ह्रदयाला भिडवणारा.......
तिचा फक्त एकच प्रश्न .......

देह माझा ,
हळद तुझ्या नावाची .

हात माझा ,
मेहंदी तुझ्या नावाची .

भांग माझा ,
सिंदूर तुझ्या नावाचा .

माथा माझा ,
बिंदिया तुझ्या नावाची .

नाक माझे ,
नथ तुझ्या नावाची .

गळा माझा ,
मंगळसूत्र तुझ्या नावाचे .

मनगट माझे ,
(बांगड्या) चुडा तुझ्या नावाच्या .

पाय माझे ,
जोडवी तुझ्या नावाची .

आणि हो.....
वडीलधा-यांच्या
पाया मी पडते ,
आणि ......
अखंड सौभाग्यवती भव ।
आशिर्वाद मात्र तुला.

वटपौर्णिमेचे व्रत माझे ,
आयुष्याचे वरदान तुला .

घराची काळजी घ्यायची मी,
दरवाजावर नावाची प्लेट तुझी.

नाव माझे ,
पण त्यापुढे ऒळख तुझी .

इतकच काय .......
ऊदर माझे ,
रक्त माझे ,
दूध माझे,
आणि मुलं ?
मुलं तुझ्या नावाची .

माझं सगळच तर,
तुझ्या नावाचं......
तक्रार नाही ...
प्लिज रागाऊही नकोस,
अत्यंत नम्रपणे
एक प्रश्न विचारतेय..
एवढच सांग.....

तुझ्याकडे  काय आहे का रे,
माझ्या नावाचं ?